ព្រះអាទិត្យរះហើយ

នេះ​ជា​កាព្យ​ខ្លី​               ប្រាប់​អស់​ប្រុស​ស្រី​

លើ​ដី​ខេម​រា​                 ឲ្យ​មាន​គំ​និត​

រិះ​គិត​បញ្ហា​                  ភាព​ល្អ​នោះ​ណា​

នៅ​ក្នុ​ង​ជី​វិត​។

យើង​កុំ​សម្ងំ​                 ត្រូ​វ​ក្រោក​លុត​ដំ​

បញ្ញា​ល្អ​ពិត​                  ធ្វើ​អ្វី​ដែល​ល្អ​

ស្មោះ​ស​ដល់​ចិត្ត​          នោះ​ទើប​គំ​និត​

លូត​លាស់​ថ្លៃ​ថ្លា​។

ខំ​ប្រឹង​រៀន​សូត្រ​          ធ្វើ​ឬក​ស្លូត​បូត​

ខិត​ខំ​ធ្វើ​ការ​                 ព្រោះ​ខ្លួ​ន​នៅ​ក្មេង​

យើង​ត្រូវ​សិក្សា​            បង្កើន​​បញ្ញា​

បាន​ល្អ​ប្រពៃ​។

ក្មេង​ជំ​នាន់​ក្រោយ​       យើង​កុំ​បណ្ដោយ​

សម្បតិ្ដ​រាល់​ថ្ងៃ​             ព្រោះ​យើង​កូន​ចៅ​

ត្រូវ​ខំ​កែ​ច្នៃ​                  រក្សា​ស្នារ​ដៃ​

សម្បតិ្ត​ដូន​តា​។

ព្រោះ​ចាស់​មុន​ៗ​          ការ​ងារ​ស្រាល​ធ្ងន់​

ធ្វើ​គ្រប់​កិច្ច​ការ​             ដើម្បី​ទុក​ឲ្យ​

ចៅ​ក្រោយ​រក្សា​           រលត់​សង្ខា​

មា​ន​អ្នក​ការ​ពារ​។

យើង​ជា​ចៅ​ក្រោយ​     ពិត​មិន​ចង់​ឲ្យ​​

សម្បតិ្ត​ក្លាយ​ជា​           របស់​អ្នក​ផ្សេង​

វង្វេង​ប្រ​ជា​                  ជាតិ​សាសន៍​នានា​

គេ​ពិត​មើល​ងាយ​។

ពិត​ណាស់​រូប​យើង​     ត្រូវ​តែ​ក្រោក​ឡើង​

នោះ​ជាតិ​រីក​រាយ​          ត្រូវ​រះ​បំភ្លឺ

ពន្លឺ​រីក​សាយ​                ឲ្យ​ដូច​ពណ្ណរាយ

ភ្លឺ​ច្បាស់​ត្រចង់​។

ដូច្នេះ​យើង​ត្រូវ            បំភ្លឺគ្រប់​ផ្លូវ​

ឃើញ​ច្បាស់​ផូរផង់​     ខំ​កសាង​ទេស​

និង​កែ​តម្រង់​                ត្រូវ​ហ៊ាន​លះ​បង់​

នោះ​ជាតិ​ថ្កុំ​ថ្កើង​៕

ស្ងាម ក្រឹម (រូបវិទ្យា)
sngamkroem@gmail.com