ភ្លៀង​ធ្លាក់​ដើម​ឆ្នាំ​​

ភ្លៀង​ធ្លាក់​ដើម​ឆ្នាំ​

ចិត្ត​ខ្ញុំ​ចង​ចាំ​

កាល​នៅ​ភូមិ​ស្រុក​

បាយ​ខ្ចប់​ស្លឹក​ចេក​

ម្ហូប​អាំង​​ប្រហុក​

អន្លក់​ត្រួយ​តាថុក​

ពិត​ឆ្ងាញ់ពិសារ​។

ទឹកជន់​លិច​ស្រែ​

មាន​ត្រី​ហូហែ​

កង្កែបហ៊ឺ​ហារ​

ហ៊ី​យំ​អើង​កង

ក្បែ​គុម្ព​ផ្លែ​ផ្ការ

ក្នុងវាល​នោះ​ណា​

ទឹក​ថ្លា​ត្រជាក់​។

សំណាប​ខៀវ​ខ្ចី​

ក្នុង​វា​នោះ​នៃ

ភ្លឺ​ស្រែ​ប្រទាក់​

ទឹក​ពេញ​ត្រពាំង​

មាន​ទាំង​ជ្រៅ​រាក់​

ធ្វើ​ការ​ត្រជាក់​

ងារ​ជា​កសិករ​។

សំលេង​ហ៊ីង​​យំ​

ធ្វើ​ឲ្យ​រូប​ខ្ញុំ​

មាន​ចិត្ត​ត្រេក​អរ​

ព្រោះ​មាន​ទឹក​ភ្លៀង​

ធ្លាក់​មក​បន្ត​

ស្រូវ​ស្រែ​បរវ​

ផ្លែ​ផ្ការ​ផូផង់​។

ពេល​​នេះ​ខ្ញុំ​ឃ្លាត​

ចាក​ធ្ងាយ​ផៅ​ញាតិ​

មក​នៅ​ទី​ក្រុង​

បន្ត​សិក្សា​

ឲ្យ​បាន​ត្រចង់​

ដើម្បី​តម្រង់​

គោល​ដៅ​ជី​វិត​។

ធ្វើ​ឲ្យឃ្លាត​ធ្ងាយ​

​សម្លេង​ទាំង​ឡាយ​

ដែល​នៅ​ធ្ងាយ​ជិត​

កង្កែប​ហ៊ី​ង​យំ​

ប្រគុំ​ភ្លេង​ពិត​

ទាំង​ថ្ងៃ​ងងឹត​

នា​ពេល​វស្សា​។

ដង​ផ្លូវ​ទឹក​លិច​

ហើយ​ចាំង​រំលិច​

ទៅ​ដោយ​ជលស្សា​

រទះ​គោ​បរ​

ទៅ​ស្រែ​ចំ​ការ​

លើ​ផ្លូវ​នោះ​ណា​

សប្បាយ​មាន​ន័យ​។

ក្មេងៗ​ឃ្វាល​គោ​

ដើរ​តាម​ទឹក​ហូរ​

ធ្វើ​ជុច​ដាក់​ត្រី​

មាន​ទាំង​ទ្រូកាត់​

ទ្រូកំប៉ោង​ថ្មី​

សន្ទូច​​ឬស្សី​

​ដាក់​យ៉ាង​ត្រៀប​ត្រា​។

ខ្លះ​បេះ​អន្លក់​

ខ្ចីៗ​ទុក​ជ្រក់​

ព្រម​ទាំង​ផ្លែ​ផ្លារ​

ពេល​បាន​ត្រី​ហើយ​

យក​មក​រក្សា​

ដើម្បី​ចៀន​ចា​​

ពិសារ​រួម​គ្នា​។

ពេល​នេះ​បាន​ត្រឹម​

នឹក​ស្នាម​ញញឹម​

កាល​នៅ​ជុំ​ជា​

ដើម្បី​បំពេញ​

ចំនេះ​វិជ្ជា​

ធ្វើ​ស្ពាន​មាគា​

ចំលង​ដល់​ត្រើយ​។

គង់​តែ​និង​បាន​

ពេល​ឈប់​ស្រាកស្រាន

នោះ​​និង​បាន​ស្បើយ​

បាន​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​

និង​បាន​​កៀក​កើយ

បាន​ជួប​ឆ្លង​ឆ្លើយ​

ញាតិ​មិត្តប្អូន​បង​។

​នេះ​និង​បញ្ចប់​

ព្រោះ​ខ្ញុំ​រៀប​រាប់​

មិន​វែង​ដូច​ប៉ង​

មក​រៀន​ឆ្ងាយ​ផ្ទះ​

រៀន​ផង​នឹក​ផង​

កើត​ក្ដី​សៅ​ហ្មង

នោះ​មិន​ដល់​ត្រើយ៕

ស្ងាម​ ក្រឹម