ធ្លាប់តែជាមនុស្សល្អស្អាតបាត
ធ្លាប់តែសង្វាតធ្វើការងារ
មិនធ្លាប់គិតទេរឿងវេរា
ឥឡូវរោគា មកបៀតបៀន ។
ពេលនេះធ្លាក់ខ្លួនជនពិការ
បាត់អស់វរហារដែលខ្លួនមាន
ជម្ងឺចង្រៃក្លាយជាព្រាន
ប្រហារព្រមានភ្នែកទាំងទ្វេរ ។
អ្វីៗជុំវិញធ្លាប់តែស្រស់
ពេលនេះបាត់អស់គ្មានសល់ទេ
ងងឹតសូន្យឈឹងពិបាកម្លេះទេ
ឈឺចាប់ឡើងទ្វេរគ្មានស្រាកស្រាន ។
ធ្លាប់តែរស់នៅជួបជុំគ្នា
ឥតមានវេរាសុខថ្កើងថ្កាន
សប្បាយជួបជុំញាតិសណ្ដាន
ប្រៀបដូចជាឋានល្អប្រពៃ ។
ក្ដីទុក្ខពេលនេះធំធេងណាស់
ជួបរឿងអាម៉ាស់ឈឺចាប់ក្រៃ
ឈឺលើស ក្ដីសុខទុក្ខបានដៃ
សៅហ្មងរាល់ថ្ងៃព្រោះតែរោគ ។
ជាជនពិការគ្មានក្ដីសុខ
ដេកអោបក្ដីទុក្ខក្នុងជំរក
រកអ្វីគ្មានបានហូរចូលមក
ចូលតែទុក្ខសោកពេញហូរហៀរ ។
ក្រុមគ្រួសារក៏ជួបតែទុក្ខ
បង្កើនបន្ទុកសែនវេនា
ទុក្ខលើទុក្ខ គ្រប់និន្រ្ទា
ឈឺចាប់គ្រប់គ្នា ល្ហែល្ហើយ ។
តែមិនថ្វីទេពិការភ្នែក
រស់ដើម្បីស្អែកកុំកន្តើយ
ធ្វើរឿងល្អៗទុក្ខបានស្បើយ
ខំចម្លងត្រើយ ទើបល្អពិត ។
មិនតូចចិត្តទេរឿងប៉ុណ្ណឹង
ខ្ញុំត្រូវខំប្រឹងរកគំនិត
ត្រូវខំសិក្សារាប់រកមិត្ត
ដើម្បីជីវិតល្អថ្លៃថ្លារ ។
ខ្ញុំសូមផ្ដែរផ្ដាំរមិត្តរូមជាតិ
កុំតូចចិត្តទៀតព្រោះពិការ
យើងអាចធ្វើបានគ្រប់កិច្ចការ
ឲ្យតែវរហារយើងនៅបាន ។
ស៊ូពិការភ្នែកឲ្យតែចិត្ត
កុំពិការពិតនោះថ្កើងថ្កាន
ត្រូវខំប្រឹងរស់រក្សាប្រាណ
នោះទើបដល់ឋានថ្កានប្រសើរ... ៕
ស្ងាម ក្រឹម