នេះជាទំនួញតួញត្អួញត្អែ
រៀបរាប់ហូហែពីរឿងខ្លួន
ពីការឈឺចាប់រ៉ាយរ៉ាប់ផ្ទួន
ដែលធ្វើឲ្យខ្លួនប្រែស្វិតក្រៀម ។
ធ្លាប់តែរស់នៅស្រួលត្រជាក់
ក្នុងទឹកជ្រៅរាក់ឥតលាក់លៀម
បែកគុម្ពធំៗម្ចាស់ថែយាម
ពេលព្រឹកព្រហាមស្រូបពន្លឺ ។
ជីវិតរស់នៅសែនមានន័យ
មិនដែលភិតភ័យរឿងជម្ងឺ
ព្រោះថាមានទឹកគ្រប់ស្រែភ្លឺ
ឥឡូវជម្ងឺរាតត្បាតពេញ ។
ស្មៅដែលដុះនៅតាមភ្លឺស្រែ
ខៀវខ្ចីហូហែប្រែក្លាយវិញ
ពេលនេះងាប់អស់កម្ដៅពេញ
ធ្លាក់ខ្លួនងាប់វិញឥតល្ហើយល្ហែ ។
បឹងធ្លាប់មានទឹកត្រីរស់ពេញ
ទឹកខ្មួលខ្មាញ់ពេញហូរវាលស្រែ
មិនធ្លាប់គិតទេថាកែប្រែ
ច្រើនឆ្នាំច្រើនខែបែរជាហួត ។
ដីប្រេះក្រហែងគ្មានជីជាតិ
គ្រប់រូបធម្មជាតិធ្លាក់អំនួត
ដំណាំគ្រប់សព្វបែរជាស្ងួត
ម្ចាស់ស្ទើកើតឆ្គួតព្រោះគ្មានទឹក ។
ដើមស្រូវធ្លាប់សើមបែរជាស្រួយ
ធ្លាប់តែព្រួយរលួយក្នុងទឹក
ពេលនេះហួតហែងព្រោះទុរភិក្ស
សើមបានតែពឹកព្រោះសន្សើម ។
រដូវវស្សាប្រែក្រលាស់
បែរជាមកផ្លាស់ក្រលាស់ផ្ដើម
ជារដូវប្រាំងទាំងនៅដើម
ខែវស្សាសើមកណ្ដាលទី ។
នាំគ្នារស់នៅទាំងវេតនា
ធ្លាក់ខ្លួនគ្រាំគ្រាសែនវុកវី
សល់តិចតួចណាស់ងាប់ខ្ទិចខ្ទី
ទាំងកណ្ដាលទីនារដូវ ។
ឱ!មេឃអើយមេឃម្ដេចធ្លាក់ភ្លៀង
មកលើមិនទៀងជីវិតរស់នៅ
ផែនពសុធាអើយម្ដេចមិនហៅ
ឲ្យភ្លៀងធ្លាក់ទៅនៅចាំអី ...៕
ស្ងាម ក្រឹម