ដោយ សូដា
អង្កាញ់ជាដើមឈើព្រៃដែលមានប្រភេទផ្កាលឿង ខ្លឹមខ្មៅ មានរសល្វីង ស្លឹកពណ៌បៃតង។ ដើមអង្កាញ់ដុះដោយមិនរើសប្រភេទដីទេ និងងាយស្រួលដាំ។ ដើមអង្កាញ់នេះគេឃើញដុះនៅទាំងតំបន់ខ្ពង់រាប ទំនាប និងតំបន់ភ្នំ។ មានមនុស្សជាច្រើនបានស្គាល់ដើមអង្កាញ់ តាមការនិយាយនិងពិពណ៌នារបស់មនុស្សចាស់ជំនាន់មុនៗ។ ដើមអង្កាញ់អាចលូតលាស់ធំលឿនតាមប្រភេទដីដែលមានជីជាតិ ហើយដើមរបស់វាក៏មានធំតូចតាមការការវិវឌ្ឍន៍តិច ឬច្រើនឆ្នាំ។ នៅពេលដើមរបស់វានៅ មិនទាន់ធំពេញរូបរាងទេ វាគ្មានខ្លឹមពណ៌ខ្មៅទេ។ ដើមអង្កាញ់មានកម្ពស់
ចាប់ពី៦ ទៅ ២០ ម៉ែត្រ ស្លឹករបស់វាដុះរបៀបជាស្លាប ឆ្លាស់គ្នាជាមួយស្លឹកទ្រវែង។ ស្លឹកខ្ចីមានរោមតូចៗ។ រុក្ខជាតិនេះលូតលាស់យ៉ាងរហ័សក្នុងពេលវានៅវ័យក្មេង ដើមនេះវាមានតម្លៃសម្រាប់ការដាំឡើងវិញ។ អ្វីដែលអាចយកមកធ្វើជាអាហារបានមាន ផ្កា ស្លឹកខ្ចី ផ្លែខ្ចី។
អង្កាញ់មានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនសម្រាប់មនុស្ស ហើយអត្ថប្រយោជន៍ទាំងអស់ទៀតសោតក៏ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗគ្នា ទៅតាមតំបន់ដែលប្រជាជនរស់នៅ តួយ៉ាង ដើមអង្កាញ់នៅរាជធានីភ្នំពេញ គេដាំសម្រាប់លម្អទីក្រុងបានទាំងនៅពេលអង្កាញ់ផ្កា និងនៅពេលដែលគ្មានផ្កា ធ្វើឲ្យទីក្រុងមាន ពណ៌បៃតងស្រស់ជាមួយស្លឹករបស់វា ហើយដើមឈើផ្សេងៗទៀតដូចជាដើមត្រសេក គគីរ ក្រង៉ោក ត្របែកព្រៃ និងលឿងរាជ (ដែលអ្នកឧត្តរមានជ័យ ហៅថាដើមគូន ផ្ការបស់វាមានពណ៌លឿងដូចអង្កាញ់ដែរ)។ តែផ្ទុយទៅវិញសម្រាប់ អ្នកនៅទំនាបកណ្ដាលបានយកអង្កាញ់ ទៅប្រើក្នុងជីវភាពរស់នៅប្រចាំថ្ងៃ ដោយយកដើម មែក ធ្វើជាអុសសម្រាប់ចម្អិនអាហារ រីឯស្លឹកវិញ គឺយកតែស្លឹកស្រស់ហើយមិនចាស់ខ្លាំងមកប្រើប្រាស់ក្នុងវិស័យកសិកម្ម។ ប្រហែលជាលោកអ្នកមួយចំនួន ធ្លាប់បានលឺ ហើយនិងធ្លាប់បានជួបប្រទះក្នុងការប្រើប្រាស់ស្លឹករបស់វានៅលើវិស័យនេះហើយ។ ស្លឹកអង្កាញ់ជាធាតុផ្សំមួយដែលមានគុណប្រយោជន៍ក្នុងការធ្វើជាជីកំប៉ុស្តទឹក និងថ្នាំពុលសម្រាប់សម្លាប់សត្វល្អិត។ តាមសង្កេត និងដឹងហើយថា ស្លឹកអង្កាញ់មានជាតិល្វីង និងពុល។ ស្លឹកអង្កាញ់មិនដែលមានសត្វល្អិតណា ស៊ីវាទេ។
តាមវចនានុក្រមសម្ដេចសង្ឃរាជ បណ្ឌិតជោតញ្ញាណោ ជួន ណាត នៃព្រះរាជាណាចក្រកម្ពុជា បានដឹងថាផ្កាក៏មានប្រយោជន៍ផងដែរ ដោយយកផ្កានោបឬក្រពុំ មកស្រុសហើយពូតច្របាច់យករសល្វីងចេញខ្លះប្រើជាបន្លែស្លបាន អាចរាប់ថាជាថ្នាំរម្ងាប់រោគផងៈ សម្លផ្កាអង្កាញ់។ ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកឧត្តរមានជ័យវិញ បានទាញប្រយោជន៍ពីអង្កាញ់ សម្រាប់ធ្វើជាអាហារបរិភោគ ប្រជាជនក្នុងខេត្តនេះបានយកស្លឹកអង្កាញ់ និងផ្កា មកធ្វើជាបន្លែសម្រាប់សម្ល ដ៏រសជាតិឆ្ងាញ់ពិសាទៅតាមតំបន់របស់ពួកគាត់។ ហើយផ្កាអង្កាញ់មានរសជាតិឆ្ងាញ់ជាង ស្លឹកខ្ចី ប៉ុន្តែបើដាក់បញ្ចូលគ្នា វាធ្វើឲ្យសម្លកាន់តែមានរសជាតិឆ្ងាញ់ទៀត។
វិធីស្លស្លឹកអង្កាញ់របស់អ្នកឧត្តរមានជ័យ
ស្លឹកអង្កាញ់ដែលប្រជាជនអ្នកឧត្តរមានជ័យ យកមកធ្វើជាសម្លសម្រាប់បរិភោគបាន គឺជាស្លឹកខ្ចី ចំណែកឯផ្កាយកផ្កានោប ឬក្រពុំ។ ហើយសម្លដែលអាចស្លបានមានដូចជា សម្លប្រហើរអង្កាញ់ និង សម្លខ្ទិះអង្កាញ់។ សម្លទាំងពីរនេះបានការធ្វើដូចគ្នា តែគ្រាន់តែសម្លមួយមានខ្ទិះ និងមួយទៀតគ្មានខ្ទិះតែប៉ុណ្ណោះ។ នៅពេលខ្ញុំសូមលើកយកសម្លខ្ទិះអង្កាញ់មកធ្វើបទបង្ហាញ។
គ្រឿងផ្សំរួមមាន ខ្ទិះដូង ស្លឹកឬផ្កាអង្កាញ់ គល់ស្លឹកគ្រៃ រំដេង រមៀត ខ្ទឹមស ខ្ជាយ អំបិល ស្ករ ប៊ីចេង(បើចង់ប្រើ) ប្រហុក ចំណែកឯសាច់ វិញ អាចប្រើត្រី ដូចជាត្រីអណ្ដែង ឬត្រីរ៉ស់ ត្រីឆ្អើរ ត្រីងៀត សាច់ជ្រូក សាច់មាន់ អាចជ្រើសរើសមួយណាក៏បានតាមការចូលចិត្ត។
វិធីធ្វើ៖
អ្វីដែលសំខាន់ជាងគេ ស្ងោរស្លឹក ឬផ្កាអង្កាញ់ រំងាស់ឲ្យអស់ជាតិល្វីង ដែលផ្លាស់ប្ដូរទឹកថ្មី ពី ២ ទៅ ៣ដង ហើយម្តងៗពីកន្លះម៉ោងទៅមួយម៉ោង។ តែបើរំងាស់ជ្រុលពេក ស្លឹកអង្កាញ់នោះឡើងជាតិជូ ច្រើនជាងជាតិល្វីងតិច។
គល់ស្លឹកគ្រៃ ហាន់បុក ជាមួយរំដេង រមៀត ឬក៏បុកខ្ជាយបញ្ចូលទៀត តែបើមិនចង់បុកត្រូវដំវាហើយអាចបង់សម្លក៏បាន។
ដាក់ឆ្នាំងទៅក្នុងចង្ក្រានរហូតដល់ក្ដៅ ចាក់ខ្លាញ់ឬប្រេងឆា បន្ទាប់មកទៀត ដាក់គ្រឿងនិងប្រហុកដែលទើបបុក កូរអោយសព្វហើយ ដាក់ត្រី រួចចាក់ខ្ទិះដូង តែមិនឲ្យខ្ទិះដូងចេញជាតិប្រេងទេ។
នៅពេលឆ្អិនសាច់ហើយ ដាក់អង្កាញ់ដែលស្រុស ឬស្ងោររួចមុននេះបន្តិច រង់ចំាំរហូតដល់សម្លពុះ ហើយដាក់គ្រឿងផ្សេងដែលបានរាយខាងលើ រូចភ្លក់តាមតម្រូវការ។
រួចដួសដាក់ចាន ជាការស្រេចដែលធ្វើឲ្យសម្លអង្កាញ់មានរស់ជាតិឆ្ងាញ់គួរឲ្យចង់បរិភោគ នឹងនឹកស្រមៃកាលពីនៅកុមារភាព៕