ខ្ញុំបាទឈ្មោះ អូត ឡាទីន ជានិស្សិតមកពីភូមិគូ ឃុំគោកមន ស្រុកបន្ទាយអំពិលខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ ខ្ញុំបាទមានការសោកស្ដាយខ្លាំងណាស់ នៅអំឡុងពេលថ្មីៗនេះដោយសារតែការបាត់បង់ជីវិតបងស្រីហោន ចន្រ្ទាដែលជានិស្សិតឆ្នាំទីបួន រៀននៅសាកលវិទ្យាល័យភូមិន្ទភ្នំពេញ ដែលកន្លងមកបានរស់នៅក្នុងសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យរួមគ្នា ហើយតែងតែហូបបាយជាមួយគ្នា លេងសើចជាមួយគ្នា ជាពិសេសនៅពេលដែលខ្ញុំបានមកដល់ភ្នំពេញដំបូងគាត់បានទាក់ទងអោយខ្ញុំចូលមករស់នៅក្នុងសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យជាមូយគាត់។ តែពេលដែលខ្ញុំមកដល់ភ្នំពេញដំបូង ខ្ញុំគ្មានទិសដៅពិតប្រាកដទេថា ទៅរស់នៅកន្លែង ណាមួយតាមពិតទៅរវាងខ្ញុំនិងបងស្រីចន្រា្ទក៏ពីមុនមកមិនដែលធ្លាប់ស្គាល់គ្នាដែរ។ ថ្វីត្បិតតែខ្ញុំនិងគាត់មិនដែលធា្លប់ស្គាល់គ្នាពីមុនមកក៏ដោយ ក៏ប៉ុន្តែនៅក្នុងរយៈពេលមួយដ៏ខ្លីខ្ញុំបានស្គាល់គាត់ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះ ថែមទាំងបានរស់នៅក្នុងសមាគមរួមគ្នាទៀតផង។ ហើយកាលដែលខ្ញុំចូលមកក្នុងសមាគមដំបូង គាត់បានដាំបាយព្រមទាំងបានធ្វើម្ហូប(ស្ងោសាច់ជ្រូកជាមួយស្ពៃ)ហើយពួកយើងបានហូបបាយរួមគ្នាដែលពោរពេញទៅដោយភាពកក់ក្ដៅ និងពោរពេញទៅដោយការរាប់អានគា្នជាទីបំផុតគឺប្រៀបបីដួចជាបងប្អូនបង្កើតនិងគ្នា។ ហើយលើសពីនេះទៅទៀតនោះ ខ្ញុំបានចាត់ទុកគាត់ដូចជាបងស្រីបង្កើត ដែលពេលខ្លះគាត់តែងតែជួយណែនាំខ្ញុំ អោយខិតខំរៀននិងបើកចិត្តអោយទូលាយដើម្បីទទួលយកចំនេះដឹងពីខាងក្រៅដើម្បី ពេលក្រោយដាក់ពាក្យចូលធ្វើការជាមួយគាត់។តែនៅពេលថ្មីៗនេះមុននិងគាត់ចាកឆ្ងាយពីពួកយើងរហូតគាត់បានបន្សល់ទុកនូវពាក្យសម្ដីមួយឃ្លាដែលខ្ញុំចងចាំមិនភ្លេចនោះគឺ គាត់បាននិយាយថា "នៅពេលចូលឆ្នាំចាំទៅចូលរួមកម្មវិធីជប់លៀងនៅផ្ទះបងណា" ពួកយើងនិងបង្កបរិយាកាសសប្បាយរួមគា្ន។ តែផ្ទុយទៅវិញនោះ ពួកយើងលែងបានជួបមុខគាត់ជារៀងរហូតដោយសារតែគាត់បានចែកឋានទៅហើយនៅក្នុងរឿងដែលមិនគួរអោយកើតឡើងកាលពីល្ងាចថ្ងៃអាទិត្យទី១១ ខែមីនា ឆ្នាំ២០១២។
ហើយរឿងមួយទៀតខ្ញុំចាំមិនភ្លេចនោះ គឺពេលដែលខ្ញុំមកដល់ភ្នំពេញថ្មីៗ គាត់បានជូនខ្ញុំជិះម៉ូតូស្វែងរកធនាគារអេស៊ីលីដាសាខាបឹងត្របែក មិនតែប៉ុណ្ណោះគាត់បាននាំខ្ញុំដើរមើលកន្លែងផ្សេងៗទៀត ដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមកជាច្រើនទៀត។តែរឿងទាំងនេះវាបានកើតឡើង តែក្នុងរយៈពេលមួយដ៏ខ្លីតែប៉ុណ្ណោះ រហូតមកដល់ពេលនេះខ្ញុំក៏លែងបានជួបគាត់ជារៀងរហូត តែរឿងទាំងអស់ដែលខ្ញុំធ្លាប់តែលេងសើចជាមួយគាត់ វាបានដិតជាប់នៅក្នុងខួរក្បាលរបស់ខ្ញុំ រហូតដែលមិនអាចបំភ្លេចវាចោលបាន។
ចុងក្រោយនេះខ្ញុំសូមជូនពរដល់វិញ្ញាណក្ខន្ធ ព្រលឹងបងស្រីចន្រ្ទាបានទៅកាន់សុគតិភពហើយឆាប់បានចាប់ជាតិសារជាថ្មីម្ដងទៀតកុំបីអាក់ខាន៕៚