នាងខ្ញុំ យ៉ាន ចិន្តា បានកើតនៅក្នុងគ្រួសារមួយមានជីវភាពលំបាក មានទីលំនៅ ភូមិដូនកែន ឃុំសំរោង ស្រុកសំរោង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។ តាំងតែពីតូចរហូតដល់ឥឡូវ ខ្ញុំបានឆ្លងកាត់ការលំបាក និង បញ្ហាជា ច្រើនក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ ពេលដែលខ្ញុំរៀននៅបឋមសិក្សា ខ្ញុំមានតែជើងទាំងពីរសម្រាប់ធ្វើដំណើរទៅសាលារៀន ហើយជាពិសេសនោះ ខ្ញុំគ្មានលុយសម្រាប់ទិញនំញ៉ាំដូចគេឯងឡើយ។ ចំណែកឯគ្រួសារវិញក៏ មិនមានលុយសម្រាប់ផ្ដល់ឲ្យនាងខ្ញុំក្នុងការរៀនសូត្រទេ គាត់តែងតែប្រាប់ខ្ញុំថាបើខ្ញុំចង់រៀនឲ្យចប់ទាល់តែខ្ញុំឈប់រស់នៅជាមួយគាត់ ព្រោះគាត់គ្មានសមត្ថភាពចិញ្ចឹមខ្ញុំឡើយ។ ខ្ញុំរស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះមួយដែល មានតែអំពើហិង្សាក្នុងគ្រួសាររៀងរាល់ថ្ងៃ។ ក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំមានតែភាពជូរចត់ និង អស់សង្ឃឹមដែលដើរតាមជាប់ខ្លួនប្រាណរបស់ខ្ញុំរហូត។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ ខ្ញុំមានតែក្តីស្រមៃក្លែងក្លាយដែលមិនមែនជាការពិតនូវអ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់ប៉ងនោះ។ ដោយសារខ្ងុំជាកូនច្បងក្នុងគ្រួសារ ខ្ញុំបានបង្ខំចិត្តឈប់រៀនពេលរៀនវិទ្យាល័យ។ព្រោះតែជីវភាព គ្រួសារ ខ្ញុំបោះបង់ចោលការសិក្សាទាំងអាល័យ ខ្ញុំមានការសោកស្ដាយ យ៉ាងខ្លាំងព្រោះតែគ្មានអ្នកណាជួយធ្វើស្រែទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តជួយ ធ្វើស្រែគ្រួសារខ្ញុំ។ ពេលរដូវវស្សាបានមកដល់ក្នុងនាមខ្ញុំជាកូនកសិករមួយរូប តែងតែរៀបចំបាយទឹកយកទៅស្រែ។ ខ្ញុំកើតមកជាកូនអ្នកស្រែដល់រដូវច្រូតកាត់ក៏ច្រូត ដល់រដូវស្ទូងក៏ស្ទូងត្រូវក្ដៅភ្លៀងផ្គរគួរឲ្យអាណិតខ្លួន បើប្រៀបធៀបទៅនឹងអ្នកមានចំណេះវិជ្ជាវិញ គេមិនចាំបាច់ហាលក្ដៅ ភ្លៀងផ្គរដូចយើងទេ។ គេប្រើខួរក្បាលធ្វើការ ធ្វើការនៅក្នុងតែម៉ាស៊ីនត្រជាក់ មិនសូវប្រើកម្លាំងដូចអ្នកអវិជ្ជាទេ។
ខ្ញុំបានពិចារណាឡើងវិញ គឺខ្ញុំចង់គេចឲ្យផុតពីការធ្វើស្រែចម្ការ ពីភាពល្ងង់ខ្លៅ ខ្ញុំបានសួរខ្លួនឯងថា តើខ្ញុំត្រូវធ្វើយ៉ាងណា? តើខ្ញុំជួយខ្លួនឯងដោយវិធីណា? ក្រោយមកខ្ញុំបាននិយាយទៅកាន់ម្ដាយរបស់ខ្ញុំថា ” ម៉ែតើខ្ញុំអាចមានឱកាសចូលរៀនម្ដងទៀតបានទេ? ខ្ញុំពិតជាចង់រៀនឲ្យបានខ្ពង់ខ្ពស់ដូចគេឯង ខ្ញុំចង់មានការងារធ្វើ" ម៉ែគាត់ឆ្លើយថា“ ម៉ែមិនមានលុយទេ”។
មិនយូរប៉ុន្មានខ្ញុំក៏បានសម្រេចចិត្តចាកចេញពីឧត្តរមានជ័យមកនៅទីក្រុងភ្នំពេញដើម្បីស្វែងរកការងារធ្វើ ប៉ុន្តែដោយខ្ញុំរៀនបានតិចពេក គឺពិតជាពិបាកក្នុងការស្វែងរកការងារខ្លាំងណាស់។ ដោយការ ស្វះស្វែងនាងខ្ញុំក៏បានទទួលនូវការងារមួយនៅភ្នំពេញ។ ភ្នំពេញជា ទីក្រុងមួយដែលពោរពេញទៅដោយធនធាននិស្សិត សំបូរទៅដោយ អ្នកមានចំណេះវិជ្ជាដូច្នេះធ្វើឲ្យនាងខ្ញុំមានចិត្តចង់រៀនយ៉ាងខ្លាំង ហើយ ក៏បានសម្រេចចិត្តចុះឈ្មោះចូលរៀនថ្នាក់ទី១២នៅសាលាមួយនៅទីក្រុងភ្នំពេញ។ ក្នុងការចាប់ផ្ដើមបន្តការសិក្សាជាថ្មីឡើងវិញនេះ នាងខ្ញុំបានប្ដេជ្ញារួចជាស្រេចថា នាងខ្ញុំនឹងខិតខំរៀនរហូតទាល់តែបានទទួល ការងារដែលនាងខ្ញុំបានប៉ងទុកជាយូរមកហើយ។ ឥឡូវនេះក្នុងនាមខ្ញុំ ដែលជិតក្លាយជានិស្សិតម្នាក់ ដើម្បីសម្រេចនូវគោលបំណងឲ្យបានជោគជ័យ ខ្ញុំបានរៀបចំធ្វើផែនការធ្វើ Schedule ប្រចាំថ្ងៃហើយយកទៅអនុវត្ត។ ខ្ញុំមានជំនឿជឿជាក់លើខ្លួនឯងថា ខ្ញុំពិតជាប្រលងជាប់បាក់ឌុបក្នុងឆ្នាំនេះ។ បន្ថែមពីនេះទៅទៀតខ្ងុំមានគោលបំណងចង់បន្តការ សិក្សាថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកធនាគារនិងហិរញ្ញវត្ថុ។ នេះជាជំនាញដែលខ្ងុំបានរំពឹងទុកក្នុងឧត្ដមគតិរបស់ខ្ញុំ។ ខ្ញុំមានទំនុកចិត្តចំពោះខ្លួនថានឹងបានទទួលភាពជោគជ័យនៅពេលខាងមុខនេះជាក់ជាមិនខាន។ ពេល ដែលបញ្ចប់ថ្នាក់បរិញ្ញាបត្រ ខ្ញុំមានសង្ឃឹមថាខ្ញុំនឹងក្លាយទៅជាបុគ្គលិកធនាគារមួយរូបដែលមានកេរ្តិ៍ឈ្មោះកិត្តិយសក្នុងសង្គម។
ភ្នំពេញ ថ្ងៃទី ៩ ខែ ឧសភា ឆ្នាំ២០០៩
យ៉ាន ចិន្តា