ខ្ញុំបាទឈ្មោះ សាន់ ម៉ានិត ជាអតីតសិស្សវិទ្យាល័យ ហ៊ុន សែន ឧត្តរមានជ័យ។ ខ្ញុំបានបញ្ចប់មធ្យមសិក្សាទុតិយភូមិ (បាក់ឌុប) នៅឆ្នាំ២០០៩។ បច្ចុប្បន្ននេះខ្ញុំបានកំពុងបន្តការសិក្សានៅទីក្រុងភ្នំពេញក្នុងជំនាញទីផ្សារ(Marketing) នៅសាកលវិទ្យាល័យមេគង្គកម្ពុជា(CMU)ឆ្នាំទីមួយ។
កាលដែលខ្ញុំមកដល់ទីក្រុងភ្នំពេញដំបូង(ឆ្នាំ២០០៩) ខ្ញុំបានមកស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យ។ ការរស់នៅក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញលើកដំបូងនេះខ្ញុំមានការពិបាកជាច្រើន។ ការពិបាកទាំងនោះមានដូចជា៖ ខ្ញុំមិនស្គាល់ភូមិសាស្ត្រនៅទីក្រុងភ្នំពេញ មិនស្គាល់ទីតាំងរបស់សាកលវិទ្យាល័យ សម្រាប់សិក្សា ហើយក៏មិនដឹងថាត្រូវចាប់យកជំនាញអ្វីសម្រាប់ធ្វើការសិក្សា...។ ខ្ញុំមានការព្រួយបារម្ភ ចំពោះបញ្ហាទាំងនេះ ប៉ុន្តែក្រោយមកបញ្ហាទាំងនេះ ក៏ត្រូវបានដោះស្រាយគឺដោយសារតែខ្ញុំបានមករស់នៅក្នុងផ្ទះសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យ ព្រោះថានៅក្នុងផ្ទះសមាគម មាននិស្សិតរៀមច្បងជាច្រើនរស់នៅ ហើយសិក្សានៅជំនាញខុសៗគ្នានិងមានស្រុកកំណើតនៅខេត្តឧត្តរមានជ័យថែមទៀត។ ពួកគាត់ចិត្តល្អខ្លាំងណាស់ ពួកគាត់បានជូនខ្ញុំអោយស្គាល់ផ្លូវទៅសាកលវិទ្យាល័យ ស្គាល់ពីភូមិសាស្រ្តក្នុងទីក្រុងភ្នំពេញហើយជាពិសេសនោះគឺ បង ខូ តារាឫទ្ធិ គាត់ជាក្រុមប្រឹក្សាភិបាលរបស់សមាគម និងជាអ្នកដែលមានចំណេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ទៀតនោះ បានជួយពន្យល់ខ្ញុំ និងអ្នកដទៃទៀតពីរបៀបសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ និងការជ្រើសរើសជំនាញសម្រាប់ការសិក្សា។ មួយរយៈកាលដែលខ្ញុំមកសិក្សានៅទីក្រុងភ្នំពេញកន្លងមកនេះ ខ្ញុំបានយល់ឃើញថាការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ គឺមានការពិបាកជាងការសិក្សានៅវិទ្យាល័យ ព្រោះថាការសិក្សានៅសកលវិទ្យាល័យ ទាមទារអោយយើងចេះភាសាអង់គ្លេសអោយខ្លាំង ទើបអាចសិក្សាទាន់គេ ហើយសម្បូរកិច្ចការសាលាច្រើនទៀត ដូច្នេះគឺត្រូវចំណាយពេលវេលាច្រើនក្នុងការសិក្សា ហើយម្យ៉ាងទៀត បើសិនប្រឡងធ្លាក់គឺត្រូវបង់លុយចំពោះមុខវិជ្ជាណាដែលប្រឡងធ្លាក់ ហើយអាចរៀនសងថែមទៀត។
ជាចុងក្រោយនេះ ខ្ញុំចង់និយាយថា ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ គឺត្រូវខិតខំរៀនអោយអស់ពីសមត្ថភាព មិនអាចលេងសើចបានឡើយព្រោះថាការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ ជារយៈពេលដែលត្រូវសិក្សាយកជំនាញមួយពិតប្រាកដសម្រាប់យកទៅរកការងារធ្វើ និងបង្កើតការងារដោយខ្លួនឯងនាពេលអនាគត។ ហើយជាចុងក្រោយនេះផងដែរខ្ញុំក៏មានការសប្បាយរីករាយយ៉ាងខ្លាំង ដែលបានមករស់នៅក្នុងផ្ទះសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យ ព្រោះថាផ្ទះសមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យជាកន្លែងមួយដែលល្អសម្រាប់សិស្ស-និស្សិតខេត្តឧត្តរមានជ័យដែលមកបន្តការសិក្សានៅទីក្រុងភ្នំពេញ៕៚