កុំធ្វើ...

(បទពាក្យ​កាកគតិ​)

ខ្ញុំ​សូម​ថ្លា​ថ្លែង​

បក​ស្រាយ​សំដែង​

អំ​ពី​បញ្ហា​

ដែល​កើត​មាន​ពិត​

លើ​គ្រប់​រូបា​

លើ​លោក​នេះ​ណា​

ពី​ការ​ហាម​ប្រាម​ ។​

កុំ​ឲ្យ​ឈឺ​ឆ្អាល

គិត​រឿង​ឈឺ​ក្បាល​

ចាក់​រុក​ដៀម​ដាម​

ឲ្យ​គ្រួសារ​គេ​

ទាស់​គ្នា​រហាម​    

ព្រោះ​តែ​ជឿ​តាម​

ពាក្យ​មិន​ពិរោះ​ ។

កុំ​គិត​ប្រយោជន៍​

ខ្លួន​នាំ​អាសោច​   

​មាន​ដល់​កេរ្តិ៍​ឈ្មោះ​

គិត​តែ​ចង់​បាន​

មិន​ប្រមាណ​ព្រោះ

ចង់​បាន​តែ​ឈ្មោះ​

កេរ្តិ៍ឯង​ឲ្យ​ល្បី​ ។

កុំ​ចង​ពារ​គេ​

ក្រែង​ឈឺ​ចាប់​ទ្វេរ

មក​លើ​ខ្លួន​ក្ដី​

ត្រូវ​គិត​ពី​គេ​

កុំ​រិះ​រេ​អី​      

ក្រែង​ឈឺ​ចាប់​ក្រៃ​

គ្មាន​ថ្ងៃ​ល្ហែល្ហើយ​ ។

កុំ​គិត​បង់​បោះ​

ពី​រឿង​ទាំង​អស់​   

ដែល​បាន​ធ្វើ​ហើយ​

ទោះ​ពិបាក​ក្ដី​

យើង​កុំ​កន្តើយ​    

ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្បើយ​

ស្រលះ​ពី​ចិត្ត​ ។

កុំ​កេង​ប្រវ័ញ្ញ

គិត​រឿង​ស្អប់​ខ្នាញ់​

មាន​ដល់​ញាតិ​មិត្ត​

ត្រូវ​ចេះ​ស្រឡាញ់​

ថ្នាក់​ថ្នម​ល្អ​ពិត​    

កុំ​មាន​គំនិត​

គិត​ខិល​ធ្វើ​បាប​ ។

កុំ​ចេះ​តែ​ថា​

លាក់​ពុធសាវតា

ថា​ខ្លួន​ស្អាត​បាត​

ត្រូវ​ហ៊ាន​ស្មោះ​ត្រង់​

សារភាព​សង្វាត

ត្រដាង​ថា​ស្អាត​

ខ្លួន​ពិត​ល្អ​ក្រៃ​​ ។

កុំ​ថា​តែ​មាត់​

ទង្វើ​តាម​គាប់​

នោះ​ខ្លួន​ឆ្លាត​វៃ​

ដោះ​ស្រាយ​ឲ្យ​ច្បាស់

កុំ​មាន​សង្ស័យ​

ដើម្បី​ប្រពៃ​

កិត្តិយស​ថ្លៃ​ថ្លារ​ ។

កុំ​មាន​អំនួត​

ប្រឹង​ប្រែង​ខំ​អួត

បញ្ចេញ​វាចា​

ថា​ខ្លួន​ខ្លាំង​ពិត​    

គិត​មាន​មុសា​

នោះ​ទើប​ជា​ការ​

ប្រពៃ​ល្អ​ពិត​ ។

​កុំ​ភូត​ភរ​គេ​

បោក​ប្រាស់​ហូហែ​

តាម​ចំនង់​ចិត្ត​

ធ្វើ​បាប​គេ​ឯង​

គ្មាន​ក្រែ​ង​អាណិត​

ធ្វើ​ឲ្យ​ញាតិ​មិត្ត​

នឹក​គិត​ស្អប់​ណា​ ។

​កុំ​ដើរ​តែ​លេង​

លង់​តែ​និង​ល្បែ​ង

លេង​តែ​និង​ស្រា​

លង់​តែ​និង​ស្រី

លៃ​ជក់​កញ្ឆា​

ស្រវឹង​កាលណា​

ឬក​ពារ​កោង​កាច​ ។

​កុំ​ខ្ជិល​សិក្សា​

ខំ​ប្រឹង​ធ្វើ​ការ​

ទើ​ប​មាន​អំណាច​

ធ្វើ​អ្វី​ល្អៗ​

ខិត​ខំ​បាច​សាច

នោះ​ទើប​កើត​ប្រាជ្ញ​

បណ្ឌិត​ពិតៗ​ ។

​កុំ​កុំ​កុំ​កុំ​      

កុំ​ធ្វើ​ឬក​ធំ​

តម្លើងគំនិត​

កុំ​លើក​កម្ពស់​

ឡើង​ហួស​ភាព​ពិត​

ត្រូវ​ចេះ​ក្រែង​ចិត្ត​

មនុស្ស​ដទៃ​ ។

ខ្ញុំ​សូម​វាចា​

តែ​ត្រឹម​នេះ​ណា​

ព្រោះ​ខ្ញុំ​នៅ​ខ្ចី​

សូម​ជូន​ពរ​មិត្ត​

ឲ្យ​សុខ​ថ្លាថ្លៃ

មាន​ដល់​គ្រប់​វ័យ​

ចំរើន​គ្រប់​គ្នា​ ៕

ស្ងាម ក្រឹម