៣០-កក្កដា-២០១២៖ សិស្សានុសិស្ស
និងប្រជាពលរដ្ឋ ភូមិអរបាត់ដាវ សង្កាត់បន្សាយរាក់ ក្រុងសំរោង
ខេត្តឧត្តរមានជ័យ អបអរសាទរទទួលអគារសិក្សាបណ្ដោះអាសន្ន ១ខ្នង
ពីមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ។
ដោយ អ៊ួន ឈិន
2012-08-01
សិស្សានុសិស្ស និងប្រជាពលរដ្ឋប្រមាណ ២០០នាក់
នៅភូមិមួយក្នុងតំបន់ជនបទដាច់ស្រយាល នៃខេត្តឧត្តរមានជ័យ
បានអបអរសាទរ ដោយពួកគេបានទទួលអគារសិក្សាបណ្ដោះអាសន្ន ១ខ្នង
ពីក្រុមនិស្សិតកម្ពុជា ដែលកំពុងសិក្សានៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូង។
សិស្សានុសិស្ស
និងប្រជាពលរដ្ឋបាននាំគ្នាឈរជាជួរអមផ្លូវចូលសាលា
ដែលមើលទៅឃើញតែចុងស្បូវបក់រវិចៗ
គឺពួកគេឈររង់ចាំទទួលបដិសណ្ឋារកិច្ចតំណាងនិស្សិត
និងសាស្ត្រាចារ្យចំនួន ១០នាក់នៃមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ
ដែលជាម្ចាស់អំណោយរបស់ពួកគេ។
នោះគឺជាប្រជាពលរដ្ឋភូមិអរបាត់ដាវ
និងសិស្សនៃសាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ ស្ថិតក្នុងសង្កាត់បន្សាយរាក់
ក្រុងសំរោង ខេត្តឧត្តរមានជ័យ។
ការទទួលជាលក្ខណៈពិធីការ
ដូចជាការទទួលមេដឹកនាំថ្នាក់ជាតិយ៉ាងនេះ
បានធ្វើឲ្យនិស្សិតខ្លះលាន់មាត់ថា ពួកគេរឹងខ្លួនណាស់។
គ្រូបង្រៀនតែម្នាក់ដែលបង្រៀនសិស្សចំនួន
៣ថ្នាក់នៃសាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ លោក អ៊ុយ លីណា
ថ្លែងអំណរគុណចំពោះសន្ដានចិត្តរបស់ក្រុមនិស្សិតខ្មែរ៖ «ជំនួយលុយ
៧៥០ដុល្លារមកដល់សាលារបស់ខ្ញុំនេះ ខ្ញុំបាននាំប្រជាពលរដ្ឋ
បាននាំមេភូមិ បាននាំគណៈកម្មការ នាំគ្នាធ្វើដើម្បីបានសាលាហ្នឹង។
ហើយខ្ញុំបានសាលា ហើយខ្ញុំមានទឹកចិត្តសប្បាយរីករាយមែនទែន
ដោយបានបងសមាគមពីកូរ៉េមកជួយ។ បាទ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់!
ជាក់ស្ដែង គាត់ចុះមកមែន ចែកអំណោយដល់សិស្សានុសិស្សរបស់ខ្ញុំ
ហើយខ្ញុំមានមោទនភាពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ។ នៅទីនេះកាលមុន
ខ្ញុំមិនសូវសប្បាយទេ ដល់ពេលបងបានចុះមក
គឺខ្ញុំសប្បាយចិត្តមែនទែនថាសិស្សរបស់ខ្ញុំ
គឺបានទទួលអំណោយពីសប្បុរសជន មូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរមែន»។
ប្រធានមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ
និងជានិស្សិតថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកសំណង់ស៊ីវិលនៅប្រទេសកូរ៉េ លោក
ជាន សុភក្ដិ
ពន្យល់ប្រជាពលរដ្ឋដែលជាអាណាព្យាបាលសិស្សអំពីតម្លៃនៃការអប់រំ
ហើយលោកស្នើឲ្យពួកគាត់លើកទឹកចិត្តកូនចៅឲ្យបានរៀនចប់ចុងចប់
ដើម ដើម្បីកែប្រែជីវភាពរបស់ពួកគាត់៖ «យើងមកនេះមិនមែនចង់បាន
អំណោយដែលប្រើបានមួយរយៈទេ។ យើងចង់ឲ្យជំរុញទឹកចិត្តពួកក្មេងៗ
ហើយមីងពូផងដែរ ឲ្យជំរុញកូនរៀន
ព្រោះអីមានតែការសិក្សាទេដែលអាចធ្វើយើងជៀសផុតពីភាពក្រីក្រ។
ហើយយើងត្រូវប្រឹងរៀនថែមទៀត។ ថ្ងៃមុខ
យើងនឹងឃើញជីវភាពធូរធារមួយដែលចេញពីពូកគាត់»។
លោក សុភក្ដិ បញ្ជាក់ថា ថវិកាសម្រាប់ជួយសាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ
គឺបានមកពីការបង់វិភាគទានប្រចាំខែរបស់សមាជិកមូលនិធិនិស្សិត
ខ្មែរដើម្បីខ្មែរផង
ជាអំណោយរបស់ពលករពលការិនីខ្មែរនៅប្រទេសកូរ៉េផង
ព្រមទាំងសប្បុរសជនខ្មែរ និងជនជាតិកូរ៉េផង។ លោកអះអាងថា
ក្រុមរបស់លោកនឹងបន្តការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកុមារនៅសាលាបឋម
សិក្សាអូរបាត់ដាវ៖ «ខ្ញុំសង្ឃឹមថា សិស្សានុសិស្សទាំងអស់
យល់ទេប្អូនៗ? ខំប្រឹងរៀន ហើយរៀនតទៅទៀត កុំឈប់ត្រឹមហ្នឹង
ត្រឹមថ្នាក់ទី៥ ទី៦។ យើងត្រូវរៀនតទៀត
ហើយពូនឹងខិតខំប្រឹងប្រែងរកជំនួយ
ដើម្បីឲ្យប្អូនបានមានថ្នាក់រៀនសមរម្យ មានសម្ភារៈរៀនសមរម្យ»។
និស្សិតដែលទើបតែបញ្ចប់បរិញ្ញាបត្រផ្នែកសំណង់ស៊ីវិលពីប្រទេស
កូរ៉េ និងជាស្ថាបនិកនៃមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ លោក អ៊ី
សាំងឡេង ថ្លែងថា
ក្រុមរបស់លោកមានក្ដីរំភើបចំពោះការតស៊ូព្យាយាមរបស់គ្រូបង្រៀន
និងប្រជាពលរដ្ឋនៅភូមិអូរបាត់ដាវ។
កត្តានេះហើយដែលជំរុញឲ្យក្រុមរបស់លោកតាំងចិត្តចូលរួមបំពេញ
កាតព្វកិច្ចផ្នែកមនសិការ និងមនុស្សធម៌នេះ៖ «ពួកខ្ញុំបានឃើញ
បានទទួលព័ត៌មានតាមរយៈវិទ្យុអាស៊ីសេរី
ដែលបានបង្ហាញនូវភាពខ្វះខាត និងក្រលំបាករបស់ប្រជាជននៅទីនេះ
ហើយពួកយើងយល់ឃើញថា
ពួកយើងរៀនមិនមែនដើម្បីតែមានជំនាញមួយសម្រាប់ប្រកបរបរចិញ្ចឹម
ជីវិតផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកយើងទេ
ប៉ុន្តែពួកយើងរៀនដើម្បីជាទីពឹងចំពោះមនុស្សដូចជាពូកគាត់អ៊ីចឹង»។
សាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ
ជាចំណុចផ្ដោតអាទិភាពរបស់មូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ។
នៅក្នុងពិធីសម្ពោធដាក់ឲ្យប្រើប្រាស់នូវថ្នាក់រៀនចំនួនពីរបន្ទប់
កាលពីថ្ងៃទី៣០ ខែកក្កដា ឆ្នាំ២០១២
និស្សិតដែលជាសមាជិកនៃមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ
ទាំងនៅក្នុងប្រទេសកម្ពុជា និងនៅក្នុងប្រទេសកូរ៉េ
បានយកចិត្តទុកចំពោះព្រឹត្តិការណ៍នេះ។
អំណោយរបស់ក្រុមនិស្សិត មានដូចជាសម្ភារៈសិក្សា
នំនែកបន្តិចបន្តួច ថ្នាំដុសធ្មេញ និងច្រាសដុសធ្មេញផង
ត្រូវបានចែកឲ្យកុមារជាង ១០០នាក់នៅសាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ។
និស្សិតថ្នាក់អនុបណ្ឌិតផ្នែកជីវៈកសិកម្ម កញ្ញា ផាត ផាន់ណា
បានថ្លែងតាមទូរស័ព្ទពីប្រទេសកូរ៉េ ថា
កញ្ញាចង់ឲ្យកុមារកម្ពុជាទទួលបានការអប់រំដោយស្មើមុខស្មើមាត់៖ «យើង
ត្រូវចេះជួយគ្នាទៅវិញទៅមក ចេះចែករំលែកទោះតិចក្ដីច្រើនក្ដី
ហើយពួកខ្ញុំក៏សូមអំពាវនាវដល់រដ្ឋាភិបាលជួយយកចិត្តទុកដាក់នូវ
ប្រជាជនក្រីក្រ ដែលនៅតំបន់ដាច់ស្រយាល ដែលគាត់ខ្វះខាត ហើយដូចថា
ពួកគាត់ជួបការលំបាក គាត់ត្រូវការអ៊ីចឹង
មិនគួរអ្នកដែលអត់ត្រូវការ ហើយគាត់ទទួលរបស់ថែមទៀតទេ។ អ៊ីចឹង
អ្នកដែលត្រូវការខ្លាំងជាងគេ
គឺយើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ខ្លាំងជាងគេ»។
កញ្ញាបន្ថែមថា ការបរិច្ចាគនៃក្រុមរបស់កញ្ញាស្ដួចស្ដើងមែន
តែវាជាការខិតខំប្រឹងប្រែងដែលផុសចេញពីសន្ដានចិត្ត
និងក្រអៅបេះដូង ដោយក្ដីស្រឡាញ់ អាណិត
និងគិតអំពីជោគវាសនាអនាគតរបស់កុមារកម្ពុជាពិតៗ៖ «នៅពេលដែលយើង
ត្រូវការអ្វីមួយ ហើយគេនឹងផ្ដល់អ្វីមួយឲ្យយើងភ្លាម
យើងសប្បាយចិត្តណាស់។ ដូចខ្ញុំ ខ្ញុំនៅពីតូចៗអ៊ីចឹង
ខ្ញុំក្រអ៊ីចឹង នៅពេលដែលគេចែកអំណោយជាសម្ភារៈសិក្សាអ៊ីចឹង
ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាអូ សប្បាយចិត្តមែនទែន! ទោះជាថាតិចតួចក្ដី
សម្រាប់អ្នកមាន ទោះបានប៉ុណ្ណឹងគេអត់សប្បាយរីករាយទេ
តែគាត់ទាំងអស់គ្នានៅក្នុងភូមិហ្នឹង ប្រហែលជាសប្បាយរីករាយ
ហើយជាពិសេសកូនសិស្សដែលទទួលបានអំណោយសៀវភៅ កាតាបហ្នឹង
គេមានអារម្មណ៍ដូចខ្ញុំធ្លាប់រំភើបកាលពីខ្ញុំនៅតូចដែរ»។
ជាការពិត ក្រោយពីបានទទួលអំណោយ
កុមារាកុមារីមានសេចក្ដីសប្បាយរីករាយ។ ពួកគេសើចក្អាកក្អាយ
ហើយនាំគ្នាហូបនំចំណីផង។
កុមារខ្លះយកដៃរូតសម្ពៀតដាក់សម្ភារៈសិក្សា
ដែលពួកគេទើបតែទទួលបាន ហើយលូករាវរករបស់របរផ្សេងៗនៅក្នុងនោះ
ដោយទឹកមុខញញឹមញញែមបិទមាត់មិនជិត។
សាស្ត្រាចារ្យសំណង់ស៊ីវិលនៃវិទ្យាស្ថានពហុបច្ចេកទេសនៃកម្ពុជា
និងជាទីប្រឹក្សានៃមូលនិធិនិស្សិតខ្មែរដើម្បីខ្មែរ លោក តេង ឆាយ
មានប្រសាសន៍ថា គម្រោងរបស់មូលនិធិ
គឺសង់អគារសិក្សាមួយខ្នងអំពីឈើប្រក់ហ្វីបប្រូស៊ីម៉ង់ត៍
ដែលមាន៣បន្ទប់។ ប៉ុន្តែដោយខ្វះថវិកា
និងដោយសារសេចក្ដីត្រូវការជាបន្ទាន់នូវថ្នាក់រៀនសម្រាប់កុមារ
ក្នុងឱកាសបវេសនកាលឆ្នាំថ្មីខាងមុខនេះ
មូលនិធិបានសម្រេចសង់ជាថ្នាក់រៀនបណ្ដោះអាសន្នប្រក់ស្បូវដែលមាន
២បន្ទប់សិន បន្ថែមទៅលើអគារចាស់ដែលមាន ២បន្ទប់ស្រាប់នោះ
ហើយនឹងបន្តការរៃអង្គាសតទៅទៀត។
សាលាបឋមសិក្សាអូរបាត់ដាវ ស្ថិតក្នុងភូមិអូរបាត់ដាវ ចម្ងាយប្រមាណ
២៥គីឡូម៉ែត្រ តាមផ្លូវលំក្រាលគ្រួសក្រហម ពីក្រុងសំរោង
ខេត្តឧត្តរមានជ័យ សំដៅទៅខណ្ឌសីមាកម្ពុជា-ថៃ គឺនៅក្បែរជួរភ្នំដងរែក។
សាលានេះបានចាប់ដំណើរការតាំងពីឆ្នាំ២០០៧
ដោយមានតែអគារតូចមួយខ្នងធ្វើអំពីឈើប្រក់ស្បូវ
ដែលមានលក្ខណៈប្រហាក់ប្រហែលនឹងខ្ទមស្រែ
ឬខ្ទមចាំចម្ការយ៉ាងដូច្នោះ។ ទោះយ៉ាងណា
សាលានេះជាសមិទ្ធផលដែលកើតចេញពីការរៃអង្គាសប្រាក់របស់ប្រជាពលរដ្ឋ
ភូមិអូរបាត់ដាវ ហើយវាបានក្លាយជាជម្រកសិក្សាសម្រាប់កុមារជិត
១០០នាក់ហើយដែរ៕
កំណត់ចំណាំចំពោះអ្នកបញ្ចូលមតិនៅក្នុងអត្ថបទនេះ៖ ដើម្បីរក្សាសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ យើងខ្ញុំនឹងផ្សាយតែមតិណា ដែលមិនជេរប្រមាថដល់អ្នកដទៃប៉ុណ្ណោះ។