សមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យ: វិស័យសិក្សាសាលាបាក់បែក

យើងដឹងហើយថាការសិក្សាគឺមានប្រយោជន៍ណាស់សម្រាប់មនុស្ស ដែលមានជីវិតរស់នៅលើសាកលលោក ក៏ដូចជាប្រទេសកម្ពុជាយើងទាំងមូលផងដែរ ទាស់ការសិក្សានោះប្រកបដោយចំណេះដឹងដែលមានកម្រិតមួយទទួលយកបាន។ ជាការពិតណាស់ការសិក្សាស្វែងរកចំនេះដឹង គឺមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគ្នា ជារឿងធម្មតាទេ ហើយចំនេះដឹងដែលទទួលបានក៏មានលក្ខណៈមិនដូចគ្នាដែរ ពីព្រោះថាខ្លះគេយកជំនាញគណិត ខ្លះគេយករូប គីមី ជីវៈ… មានជំនាញច្រើនផ្សេងទៀតដែលគេជ្រើសរើស។ ចំនែកសាលាបណ្ដុះបណ្ដាលវិញ ក៏មានលក្ខណៈខុសគ្នាដែរ ដោយអ្នកខ្លះគេបានរៀនសាលាល្អៗ ទាំងសាលាល្អ ហើយល្អទាំងគ្រូទៀត ហើយចំនែកចំនេះដឹងរបស់ពួកគេ ក៏ដូចជាសមត្ថភាពរបស់ពួកគេមានលក្ខណៈល្អប្រសើរណាស់ដែរ។ ដោយឡែកការសិក្សារបស់ខ្ញុំវិញ គឺមានលក្ខណៈខុសប្លែកពីគេ ពីព្រោះយើងដឹងហើយថាការអប់រំនៅស្រុកស្រែ ឬនៅតាមជនបទវាមិនដូចគ្នាទាំងស្រុងទៅនឹងវិស័យអប់រំនៅទីក្រុងទេ តែងតែមានចន្លោះខ្វះខាតខ្លះៗទៅលើការសិក្សា ដោយថាការសិក្សានៅតាមជនបទ ក៏ដូចជានៅតាមបណ្ដាខេត្តក្រីក្រនានា គឺមានលក្ខណៈកម្សត់ណាស់ ជាក់ស្ដែងរូបខ្ញុំផ្ទាល់តែម្ដង។ កាលខ្ញុំនៅរៀនបឋមសិក្សា ខ្ញុំបានរៀននៅសាលាមួយក្នុងភូមិ ក៏ដូចជានៅតាមទីជនបទមួយចំនួនទៀតផងដែរ គឺមានការឈឺចាប់ណាស់ អាណិតស្រណោះខ្លួន ក៏ដូចជាមិត្តភក្តិរួមសាលាទាំងអស់គ្នាដែរ ពីព្រោះសាលាសាងសង់ដោយឈើ ជញ្ជាំងធាងដូងហើយដំបូលគឺប្រក់ដើមកក់រួមជាមួយស្លឹកដូង បាតក្រោមក្រាលដី ប៉ុន្តែអ្វីដែលកត់សម្គាល់គឺ ដោយទីធ្លានៅក្នុងសាលាមានដើមឈើធំៗ លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ក៏ដូចជាសិស្សានុសិស្ស បានប្រមែប្រមូលកំទេចឈើ ឬខ្នងក្ដាដែលនៅសេសសល់ យកទៅធ្វើជាតុសម្រាប់អង្គុយលេងពេលសម្រាកពីម៉ោងសិក្សាក្រោមដើមឈើ ឬម្លប់ដែលមានមែកបែកសាខានោះ។ ចំនែករនាំង និងដំបូលក៏ធ្លុះធ្លាយផងដែរនោះ សាលានេះរៀនបានតែពេលព្រឹកត្រជាក់ៗទេ ពេលថ្ងៃក្ដៅដល់ក៏ផ្អាកការសិក្សា បើសិនជាមានភ្លៀងវិញគឺរឹតតែពិបាក ពីព្រោះមួយថ្ងៃពេញគ្មានបុណ្យអ្វីសោះបែរជាមិនបានរៀនទៅវិញ ដោយសារមានភ្លៀងត្រូវនិងសាលាដំបូលធ្លុះធ្លាយហើយប្រក់មេឃមួយអន្លើរផងនោះ អ្វីដែលរំខានដល់ការសិក្សាមិនអាចបំភ្លេចបាននោះគឺ ដើមឈើក្នុងទីធ្លាសាលាដ៏ធំស្គុមស្គៃមានសត្វអង្រ្កង និងស្រមោចក្រហម(ស្រមោចយួន) ខាំពេលដែលដីចាប់ផ្តើមជោគជាំដោយទឹកភ្លៀង។ ជាពិសេសទៅទៀតនោះគឺការសិក្សាចល័ត ដោយសិស្សច្រើនពេកកន្លែងរៀនមិនគ្រប់គ្នា លោកគ្រូបានចាត់វិធានការយកដើមឈើធ្វើសាលាតែម្ដង ពេលព្រឹករៀនក្រោមដើមឈើណាដែលបាំងពន្លឺថ្ងៃ លុះពេលដែលពន្លឺថ្ងៃក្ដៅដល់ទើបនាំគ្នារត់ដូរដើមឈើមួយទៀត ការឈឺចាប់របស់សិស្ស និងគ្រូគឺនៅចាប់ផ្តើម និងចុងរដូវវស្សា ការណារដូវវស្សាតែងតែមានភ្លៀងធ្លាក់ ដូច្នេះការសិក្សាគឺតែងតែមានឧបសគ្គមករារាំងជានិច្ចកាល។ ការសិក្សាបែបនេះ គឺប្រឈមនិងការពិបាកយ៉ាងខ្លាំង ហើយចំនេះដឹងដែលទទួលបានពីការបង្ហាត់បង្រៀន របស់លោកគ្រូអ្នកគ្រូវិញក៏មានកំរិតទាបនៅឡើយ ពីព្រោះមានរឿងរំខានច្រើនពេក មិនដូចកូនគេដែលបានសិក្សាសាលាល្អៗ គេទទួលបានទាំងការរៀនសូត្រ និងទទួលបានទាំងភាពស្ងប់ស្ងាត់ ជាពិសេសចំនេះដឹងគេគឺ បានទទួលយ៉ាងល្អពីសំណាក់លោកគ្រូអ្នកគ្រូ ។ ដោយសារមូលហេតុទាំងអស់នេះហើយទើបការសិក្សារបស់កូនអ្នកជនបទមានកំរិតទាបជាងកូនអ្នកទីក្រុង បើប្រៀបពីការងារវិញគឺចាញ់ដាច់ និងអ្នកទីក្រុង ដោយហេតុថានៅទីជនបទ បើមិនបានរៀនសូត្រគឺមានតែស្រែចំការទេ ដែលទទួលស្វាគមន៍ ពីព្រោះកត្តាខាងលើនេះហើយដែលធ្វើឲ្យពួកគាត់មិនបានចូលសាលា មូលហេតុគឺមានតែមួយគត់គ្មានសាលា បើនៅទីក្រុងវិញសាលាគេក៏សំបូរ ការងារក៏សំបូរគេមានអ្វីគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ ហើយគេបានរៀនសូត្រជ្រៅជ្រះមានចំនេះដឹងនិងសមត្ថភាពពេញខ្លួន ហើយអនាគតគេក៏ល្អទៀត។ នេះគ្រាន់តែទុកតូចមួយដែលខ្ញុំបានមើលឃើញកាលពី៨ ទៅ៩ឆ្នាំមុន។ សូម្បីតែពេលដែលខ្ញុំបានបន្តការសិក្សានៅទីក្រុងសព្វថ្ងៃផង នៅតែទីក្រុង មិនមាននៅខ្វះអាគារសិក្សារហូតដល់៣៦ស្មើរនឹង ៣៧០បន្ទប់ ដែលអាគារទាំងនោះសម្បូរបែបជាងនៅជនបទ។ ចុះទម្រាំនៅជនបទតើអាគារប៉ុន្មានខ្នងដែលកំពុងខ្វះខាត និងត្រូវការប្រញាប់សម្រាប់ផ្តល់ចំណេះដឹងដល់អ្នកជនបទ។ ចំណែកឯគ្រូបង្រៀនវិញដែលអ្នកផ្ទេរចំណេះជូនកូនអ្នកជនបទ ក៏កាន់តែខ្វះទៅទៀត។ ឆ្លៀតក្នុងឱកាសនេះ ទោះបីតំបន់ជនបទបានអភិវឌ្ឍន៍អស់រយៈពេល១០ឆ្នាំ ហើយក៏ដោយ ក៏បញ្ហាទាំងអស់នៅមិនទាន់បានប្រែប្រួលឲ្យមានអ្វីដែលកត់សម្គាល់នៅឡើយទេ។ ខ្ញុំសូមអំពាវនាវឲ្យអង្គការក្រៅរដ្ឋាភិបាល និងរដ្ឋាភិបាលចូលរួមដោះស្រាយបញ្ហាប្រឈមក្នុងតំបន់ជនបទ ជាពិសេសមន្រី្តអប់រំក្នុងតំបន់នោះផងដែរ។

ដូចនេះយើងទាំងអស់គ្នា ជាពិសេសប្រជាជននៅតាមជនបទ ត្រូវខិតខំស្វះស្វែងធ្វើយ៉ាងណាត្រូវបញ្ជូនកូនឲ្យទៅរៀនឲ្យបានគ្រប់ៗគ្នា ដើម្បីបឺតជញ្ជក់យកចំនេះវិជ្ជា ក៏ដូចជាជំនាញផ្សេងៗឲ្យបានគ្រប់ៗគ្នា ដើម្បីយកចំនេះដឹងនិងជំនាញទាំងអស់នោះមកអភិវឌ្ឍខ្លួន ក្រុមគ្រួសារ សង្គម និងប្រទេសជាតិឲ្យបានរីកចំរើន និងមានសុភមង្គលគ្រប់ៗគ្នា កុំឲ្យចាញ់កូនអ្នកទីក្រុង បើគេធ្វើបានយើងក៏ធ្វើបានទាំងអស់ដែរ ឲ្យតែសង្គមចូលចិត្ត និងច្បាប់លើកលែង៕

ស្ងាម ក្រឹម

Sngam kroem

Monday, June 11, 2012

វិស័យ​សិក្សា​សាលា​បាក់​បែក

វិស័យសិក្សាសាលាបាក់បែក