អូរជីកខ្ញុំនឹក

មើលឃើញដល់ស្ពាន មានចិត្តសង្វេគ

ជនជោអនេក ដោយទឹកជំនន់

នឹកឃើញគ្រាមួយ នាគ្រាអាសន្ន

ខ្ញុំលើកដៃបន់ សុំសេចក្តីសុខ ។

នឹកគ្រាកំសត់ រត់ទៅស្រុកគេ

ស្រុកខ្ញុំស្រុកស្រែ គេមិនអោយសុខ

ខ្មែរឈ្លោះគ្នាឯង ចំបែងអ្នកស្រុក

ភូមិខ្ញុំរងទុក្ខ នាឆ្នាំកៅជាង ។

ខ្ញុំរត់ដល់ស្ពាន មានទឹកជោជន់

ចិត្តខ្ញុំស្លស្លន់ ស្លេកស្លាំងក្រោមភ្លៀង

ស្ពានគេផ្ទុះផ្តាច់ ខ្ទេចគ្មានផ្លូវវាង

ហេតុតែសំណាង បានគុណបុណ្យក្បូន ។

ផ្ញើជោគវាសនា នឹងក្បូនឫស្សី

អនិច្ចាអ្នកថ្លៃ អាល័យព្រួយកូន

មើលគេចម្លង ចងខ្សែទាញក្បូន

អនិច្ចាទឹកជន់ ក្បូនស្ទើរលិចលង់។

ពេលនេះស្ពានជាប់ ត្បិតភ័ព្វនិស្ស័យ

បងប្អូនប្រុសស្រី អាចទៅមកឆ្លង

តែអនិ្ចចារ នាគ្រានេះម្តង

ទឹកជន់លិចផង លិចអ្នកម្តងវិញ ៕