បទពាក្យ៧
ខ្ញុំសូមរៀបរាប់ប្រាប់រឿងពិត
ដែលមានលើមិត្តគ្រប់ៗគ្នា
ពីរឿងមករៀនឆ្ងាយវេរា
ចាកឆ្ងាយការងារនៅស្រែចំការ
។
ថាមានពិតមែនមិនកុហក់
មាននៅក្នុងស្រុកឥតមុសា
ថាពិតអាណិតក្នុងឱរា
ស្រក់ទឹកនេត្រាព្រោះចាកឆ្ងាយ
។
ពេលចេញពីផ្ទះងាកបែរក្រោយ
ពិតមិនចង់ឲ្យឃ្លាតពុកម្ដាយ
ខ្លោចក្នុងចិត្តណាស់ព្រោះនឹកស្ដាយ
ស្សាវរីយ៍ឆោមឆាយនៅទីនេះ
។
តែធ្វើម្ដេចវាជាកិច្ចការ
បន្តសិក្សាក្លាយជាមនុស្ស
ឲ្យមានតម្លៃសាកសមយស
ខំសាងកេរិ៍្តឈ្មោះឲ្យថ្លៃថ្លា
។
ពេលចេញមកហើយម្ដាយជូនពរ
ឲ្យកូនបវរហ៊ានហានក្លា
តស៊ូរៀនសូត្រខំសិក្សា
ឲ្យមានវោហារគ្រប់ការងារ
។
ម្ដាយក៏អាណិតកូនណាស់ដែរ
ពិតមានហូរហែរគ្រប់និន្រ្ទា
បន់ឲ្យកូនសុខដុមរមនា
មានដល់ពុំងារណាកូនណា
។
ទឹកភ្នែកម៉ែហូរខ្លោចចិត្តណាស់
ដែលជួបប្រទះរឿងឈឺផ្សារ
តែដើម្បីកូនទៅសិក្សា
ជូតទឹកនេត្រាហើយញញឹម
។
លើកទឹកចិត្តកូនឲ្យខំប្រឹង
អត់ធ្មត់កុំខឹងហើយសង្ឃឹម
បើគេមើលងាយកុំទទឹង
បណ្ដោយតាមនិងហើយរិះគិត
។
បើគេស្ដីមកកែតម្រូវ
ឲ្យកូនត្រឹមត្រូវនោះល្អពិត
តែបើស្ដីខុសកូនរិះគិត
បង្កើតគំនិតហើយច្នៃកែ
។
បើកូនមិនរិះគិតអាចខុស
បង្ករជំលោះមានហូរហែរ
វាយដំច្រំគ្នាឲ្យមានតែ
អាប់កេរិ៍្ដឈ្មោះម៉ែដែលប្រដៅ
។
ម្ដាយស៊ូនឿយហត់តោកលំបាក
មិនឈប់សម្រាកក្រោមថ្ងៃក្ដៅ
រកលុយសន្សំឲ្យកូនចៅ
ដែលរស់ស្រុកក្រៅក្នុងទីក្រុង
។
ញើសហូរដូចទឹកចេញពីកាយ
ចេញពីខ្លួនម្ដាយឪពុកក្នុង
បំពេញការងារទុកបំរុង
ឲ្យកូនឆោមយង់ទុកចាយវាយ
។
លំបាកណាស់ការងារចំការ
កុហកមុសាថាស្រួលងាយ
ម្ដាយមិនហត់ទេហើយនិយាយ
ម្ដាយសុខសប្បាយទាំងគ្រួសារ
។
បិទបាំងកូនស្ងួនមិនឲ្យដឹង
ថាខ្លួនខំប្រឹងខ្លាំងប៉ុណ្ណា
និយាយតែរឿងភរមុសា
បិទបាំងបុត្រាថាមិនថ្វី
។
ចំនែកកូនក៏ដឹងខ្លះថា
ម្ដាយពិតមុសារថាមិនអី
កូនដឹងអស់ហើយណាម្ដាយថ្លៃ
ប៉ុន្តែម្ដេចក្ដីកូនខំសិក្សា
។
រៀនឲ្យពូកែក្នុងថ្នាក់រៀន
ដើម្បីជាស្ពានល្អថ្លៃថ្លា
បង្កើតចំនេះបង្កើនបញ្ញា
ឲ្យបានស្រស់ថ្លាក្នុងជីវិត ។
ពេលកូនរៀនចប់កូននិងរក
ការងារប្រលូកឲ្យមានពិត
ទាំងការងារភ្លឺឬងងឹត
ឲ្យតែសុច្ចរិតស្របតាមច្បាប់
។
កូននិងត្រឡប់វិលមកវិញ
ពេលកូនចប់ចេញកូនប្រញាប់
មកជួបជុំគ្នាពេលឆាប់ៗ
នាំទាំងប្រដាប់ប្រដារខ្លះ
។
ការងារសព្វថ្ងៃវាពិបាក
មានពេលសម្រាកតិចតួចណាស់
ប៉ុន្តែមិនថ្វីកូនស្វែងស្វះ
ប្រញាប់រូតរះឲ្យលឿនរ៉ា
។
តស៊ូធ្វើការទាំងថ្ងៃយប់
ដើម្បីឲ្យគ្រប់សព្វកិច្ចការ
និងវិលជួបជុំក្រុមគ្រួសារ
យកថវិការជូនអ្នកណា
។
កូនសូមជំរាបតែប៉ុណ្ណឹង
បកស្រាយត្រឹមនឹងឈប់វាចារ
ជូនពរលោកអ្នកគ្រប់ប្រការ
ដល់គ្រប់គ្នាណាសុខមានហោង!
៕
ស្ងាម ក្រឹម