សមាគមនិស្សិតឧត្តរមានជ័យ: ដើមឫស្សី

ឫស្សីជាប្រភេទរុក្ខជាតិដែលដុះចេញពីខ្នែងនិងគល់ វាដុះតាមតំបន់ខ្ពស់កន្លែងណាមានឫស្សីដុះគ្មានរុក្ខជាតិធំៗខ្ពស់ទេ។ គឺមានតែប្រភេទវល្លិ៍ដុះនៅពីក្រោម ឫស្សីមាន៧ប្រភេទដែលខ្មែរយើងតែងហៅនៅតាមភូមិស្រុក មួយចំនួនរបស់ប្រទេសកម្ពុជា។

ប្រភេទទីមួយ : ជាឫស្សីស្រុកដែលប្រជាជននាំគ្នាយកទៅដាំតាមមាត់របងនិងមុខផ្ទះហើយគេអាចយកវាទៅធ្វើជាទ្រូ នំក្រឡាន ស្លឹកវាយកទៅវេចធ្វើអន្សមក្បុង ហើយវាមានសំបកពណ៌លឿង ស្លឹកធំបន្តិច មិនសូវមានបន្លា មានថ្នាំងវែង មានរន្ធនៅចាំកណ្ដាលធំសាច់របស់វាស្ដើង។

ប្រភេទទីពីរ : ឫស្សីចិនគេតែងដាំនៅតាមភូមិដែរ ហើយមានលក្ខណ:ដូចនិងឫស្សីស្រុកដែរប៉ុន្តែដើមតូចជាង និងស្លឹកមានសភាពធំវែងជាង ហើយមានបន្លាតាមមែកបន្តិច ស្លឹកវាជួយលំអរបរិស្ថាននៅតាមមុខផ្ទះអោយកាន់តែមានសំរស់ វាបានផ្ដល់ម្លប់សំរាប់អង្គុយលេង។

ប្រភេទទីបី : ឫស្សីព្រិចច្រើនដុះនៅតាមតំបន់ទោលទឹកមិនលិច លក្ខណ:ដើមតូចៗមានបន្លាច្រើន ដែលមនុស្សមិនអាចចូលរួច បើសិនមិនឆ្ការវានោះទេ ហើយមានដើមក្រាស់ដុះញឹកៗឫស្សីនេះវាស្ទើតែគ្មានប្រយោជន៍បន្តិចសោះ ប៉ុន្តែបើតាមការសង្កេតរបស់ខ្ញុំគឺគេអាចយកទៅធ្វើជារបង ដែលគេស្រះសំរាប់កុំអោយសត្វចូលយាយីដំនាំតែវាការពារបានតែសត្វមួយចំនួនតែប៉ុណ្ណោះ។

ប្រភេទទីបួន: ឫស្សីរំលៀកមានដើមតូចស្រលូនត្រង់ មានស្លឹកតែផ្នែកខាងលើ ផ្នែកខាងក្រោមស្រឡះល្អ យ៉ាងណាមិញគេបានយកដើមរបស់វាទៅធ្វើជាបន្លួញចាក់គោ ហើយយកមកធ្វើជាដងអំបោសសំរាប់បោសផ្ទះ ឫស្សីនេះមិនសូវមានវត្តមាននៅកម្ពុជាទេ។

ប្រភេទទីប្រាំ: ឫស្សីពីងពួង ដើមមានលក្ខណ:តាន់ សាច់ក្រាស់ គ្មានបន្លាទេហើយគ្មានប្រហោងកណ្ដាលធំនោះទេ ឫស្សីនេះគេអាចយកវាទៅធ្វើជាប្រយោជន៍ជាច្រើនដូចជា យើងយកទៅធ្វើជា ព្រួលសំរាប់យកទៅស្លាក់យកត្រីនាពេលទឹកតំឡើងនារដូវវស្សា ក៏ដូចជារដូវទឹកសំរកផងដែរ ហើយគេយកវាទៅពុះជាបី ឬ បួន រួចធ្វើវាឲ្យស្អាតយកទៅធ្វើជារនាប់ផ្ទះជាពិសេសគឺអ្នកស្រុកក្រោមៗច្រើនយកទៅធ្វើលំនៅដ្ឋាននិងរបងផ្ទះ និងដងត្របក់។

ប្រភេទទីប្រាំមួយ: ឫស្សីកែវដើមមានលក្ខណ:ធំៗ ស្លឹកមានពណ៌ប៉ៃតង មិនមានមែកច្រើនទេ វាសំបូរស្លឹកច្រើនតែគ្មានបន្លា ឫស្សីជាតំរូវការរបស់អ្នកស្រុកស្រែចំការ ដែលឫស្សីនេះគេអាចយកវាទៅធ្វើជារបស់របរបានមួយចំនួនរបស់អ្នកស្រុកឧត្តរមានជ័យដូចជា ទ្រូ ក្រង់ កញ្ជើរ កញ្ជ្រែង ល្អី រនាបគ្រែបានផងដែរ។

ប្រភេទទីប្រាំពីរ :ជាប្រភេទឫស្សីដែលដុះក្នុងព្រៃបែបធម្មជាតិ ដើមរបស់វាមានពណ៌ខៀវ ហើយធំជាងគេទាំងអស់ក្នុងចំនោមក្រុមឫស្សីទាំង៧ ឫស្សីនេះមិនដែលនៅឯកកោរតែមួយទេ វាដុះជាហ្វូងៗ ប្រសិនជាប្រជាពលរដ្ឋកាត់វាមិនបានដុតគល់ទេវានិងពន្លកមកថ្មី។

ឫស្សីទាំងនេះក៏មានអត្ថប្រយោជន៍ច្រើនណាស់ដែរ ឧទាហរណ៍ដូចប្រទេសកម្ពុជាធ្លាប់យកឫស្សីធ្វើជារនាំងការពារសត្រូវបានទៀតផង កាលពីសម័យមួយគឺរាជកាលព្រះអង្គឌួងគ្រប់គ្រងរាជបាល្ល័ង្គនៃទីក្រុងលុងវែកបានបញ្ជាអោយប្រជាជននាំគ្នាដាំឫស្សីជុំវិញព្រះរាជាវាំងប្រមាណជាច្រើនគីឡូ ដើម្បីទប់ទល់និងការឈ្លានពានពីពួកកងទ័ព្ទសៀមដែលចង់បានទឹកដីសុវណ្ណភូមិនេះ ជាសំណាងអាក្រក់ចោរអប្រិយ៏ប្រើកលល្បិចបោកបញ្ឆោតធ្វើអោយឫស្សីខ្ទិចអស់សព្វថ្ងៃប្រទេសកម្ពុជាពុំសូវសំបូរឫស្សីទេ ពីព្រោះតែប្រជាកសិករកាប់គាស់យកដីធ្វើស្រែ ធ្វើចំការសំរាប់ដាំដំនាំផ្សេងៗ សូម្បីតែព្រៃឈើក៏ត្រូវហិនហោចស្ទើតែអស់ទៅហើយ ពីមុនព្រៃឈើប្រមាណជាង៨០%នៅសល់តិចតួចតែប៉ុណ្ណោះ។

ក្នុងការសង្កេតរបស់ខ្ញុំឃើញថានៅមានឫស្សីមួយចំនួន កំពុងមានគេថែរក្សាបានយ៉ាងល្អ ហើយនិងមានសត្វព្រៃមួយចំនួនរស់នៅផងដែរ នោះគឺមានឈ្មោះថា(សហគមន៍សង្ឃរុក្ខវ័ន្ត)ដែលស្ថិតនៅក្នុងខេត្តឧត្ដរមានជ័យ។ សកម្មភាពបែបនេះធ្វើអោយរូបខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍និងសប្បាយចិត្ត នៅពេលឃើញបុគ្គលម្មាក់មានឆន្ទ:ជួយប្រទេសជាតិនិងជួយស្រោចស្រង់សម្បត្តិធម្មជាតិអោយមានឡើងវិញ ហើយនៅចុងក្រោយខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់បងប្អូនទាំងអស់អោយចូលរួមថែរក្សាសម្បត្តិធម្មជាតិទាំងអស់គ្នា ដែលកំពុងរស់នៅលើផែនដីយើងនេះ៕

បូ វិណៃ

Tuesday, October 9, 2012

ដើមឫស្សី