របស់ចាស់

មាន​របស់​ខ្លះ​       ដែ​ល​មាន​ចំណាស់​

ហួស​កំណត់​កាល​         មិន​ថា​របស់​ធ្ងន់​

ឬក៏​ស្រាល​                សុទ្ធ​តែ​បណ្ដាល​

ពី​អារម្មណ៍​ថ្មី​។

ដោយ​ខ្លួន​ចង់​បាន​         មិន​នឹក​ប្រមាណ​

និង​ពាក្យ​សម្ដី​              ដែល​ថា​រូប​យើង​

ត្រូវ​ទាន់​សម័យ​            មិន​ថា​របស់​អ្វី​

ឲ្យ​តែ​ឆើត​ឆាយ​។

ព្រោះ​ចិត្ត​វិនាស​           ដោយ​ខ្លួន​ចង់​ឈ្នះ​

លើ​អ្វី​ទាំង​ឡាយ​           សុខ​ចិត្ត​បោះ​ចោល​

ឃ្លាត​ចាក​ឆ្ងាយ​កាយ​      មិន​នឹក​នា​ស្ដាយ​

ទ្រព្យ​ខ្លួន​ធ្លាប់​ថែ​។

គួ ឲ្យ​អាណិត​             ទ្រព្យ​ធ្លាប់​ជុំ​ជិត​

ឥឡូវ​កែ​ប្រែ​               ព្រោះ​តែ​ឃើញ​ថ្មី​

លែង​គិត​អ្វី​ក្បែ​រ           បោះ​បង់​ចោល​តែ​

ទ្រព្យ​ខ្លួន​ធ្លាប់​ប្រើ​។

នេះ​សែន​ខ្លោច​ផ្សា​         ដោយ​ម្ចាស់​នេះ​ណា​

ចោល​ខ្លួន​តែង​ដើរ​         ធ្លាប់​បាន​ជា​គ្នា​

មិន​រា​ដំណើរ​                     ធ្លាប់​តែ​សសើរ​

ថា​ខ្លួន​ល្អ​ពិត​។

ពេល​នេះ​ហួស​ហើយ​     អ្វី​ធ្លាប់​កៀក​កើយ​

ធ្លាប់​តែ​នៅ​ជិត​            តែ​ឥឡូវ​នេះ​

រឿង​មិន​ធ្លាប់​គិត​          ត្រូវ​ចាក​ឆ្ងាយ​ពិត​

ព្រោះ​ម្ចាស់​លាលែង​។

ពេល​ឥ​ឡូវ​នេះ​             មិត្ត​ត្រូវ​គិត​រិះ​

ចេះ​ចាត់​ចេះចែង​          មុន​និង​ចោល​អ្វី​

ត្រូវ​គិត​ឆ្ងាយ​វែង​          ដើម្បី​ខ្លួន​ឯង​

កុំ​ខុស​ហួស​ការ​។

ព្រោះ​របស់​ខ្លះ​             ទោះ​ថ្មី​ឬ​ចាស់​

ក៏​នៅត្រូវ​ការ​              នៅ​មាន​ប្រយោជន៍​

ដល់​យើង​ផ​ង​ណា​         ត្រូវ​ថែ​រក្សា​

កុំ​ឲ្យ​បង់​ខាត​។

ដូច​ជា​រូប​យើង​            វ័យ​ចាស់​កើត​ឡើង​

លែង​ស្រស់​លែង​ស្អាត​    គេ​លែង​រាប់​រក​

ថែម​ទាំង​ប្រមាថ          ខ្លួន​ធ្លាប់​ស្អាត​បាត​

គេ​ចោល​លែង​ស្ដី​។

ដូច​នេះ​គួរ​គិត​                    ត្រូវ​មាន​គំ​និត​

ប្រឌិត​កែ​ច្នៃ​               យក​​របស់​ចាស់​

មក​បក​ស្រាយ​ន័យ​        នោះ​ពិត​ប្រពៃ​

 

ទាំង​គេ​ទាំង​យើង​៕

ស្ងាម ក្រឹម (រូបវិទ្យា)
sngamkroem@gmail.com