មុខរបរស្រែចំការជាមុខរបរមួយដែលប្រជាជនទូទាំងប្រទេស ក៏ដូចជាប្រជាជនខ្មែរមួយភាគធំដែរ
ដែលប្រកបរបរធ្វើស្រែចំការនេះ សម្រាប់រកស៊ីទទួលទានចិញ្ចឹមជីវិត ក៏ដូច
ជាជួយដល់ក្រុមគ្រួសារទាំងមូលផងដែរ។ ជាការពិតណាស់ របរបែបនេះគឺគេចាំបាច់ប្រើកម្លាំងបាយច្រើនណាស់
ដើម្បីប្រកបការងារនេះ ពីព្រោះពេលដែលគេចាប់ផ្ដើមធ្វើរបរនេះគឺចាំបាច់ប្រើកម្លាំងពលកម្មច្រើន
ហើយនឿយហត់ថែមទៀត ជាពិសេសនោះគឺការប្រកបមុខរបរបែបនេះ មានច្រើនដំណាក់កាលណាស់
។ ពីដំបូងគឺគេត្រូវ រើសមើលដីដែលមានលក្ខណៈល្អ សមស្របនិងផលដំណាំរបស់ពួកគេ
រួចហើយគេធ្វើការកាប់ច្ការតែម្ដង ហើយឧបករណ៍ដែលត្រូវប្រើក្នុងរដូវកាលនោះគឺ
មានដូចជា កាំបិត ពូថៅ ផ្គាក់ ចបជី ចបកាប់ និងឧបករណ៍ផ្សេងៗច្រើនទៀត។ ដោយឡែកការកាប់ច្ការព្រៃឈើ
ដើម្បីធ្វើស្រែចំការនេះមានផលប៉ះពាល់ច្រើនណាស់ដល់បរិស្ថាន ដូចជា ធ្វើមានផលប៉ះពាល់ដល់ជីវិតសត្វព្រៃ
ធ្វើឲ្យពួកវាគ្មានទីជំរក ធ្វើឲ្យបាត់បង់ព្រៃឈើដែលជាប្រភពនៃថាមពលផ្សេងៗ
ជាពិសេសធ្វើឲ្យមានគ្រោះរីងស្ងួត ហើយសំបូរកូនរដូវប្រាំង និងបណ្ដាលឲ្យកើតមានគ្រោះមហន្តរាយ
មួយចំនួនដូចជា ខ្យល់ព្យុះ ទឹកជំនន់ជាដើម...ប៉ុន្តែបើពួកគេមិនធ្វើបែបនេះគឺពួកគាត់ប្រាកដជាគ្មានការងារធ្វើ
ហើយរកស៊ីទទួលទានអ្វីក៏មិនបានទៀតដែរ ពីព្រោះថាអ្នកដែលប្រកបការងារស្រែចំការនេះគឺអ្នកដែលមានជីវភាពអន់ថយ
ក្រីក្រ និងគ្មានចំណេះដឹង…។ លុះពេលកាប់ច្ការព្រៃឲ្យស្រឡះហើយគេក៏ធ្វើការជ្រើសរើស ថាតើគួរដាក់អ្វីដែលត្រូវនិងដីនោះ
ដំឡូង សណ្ដែក ពោត ឬស្រូវ... តែបើដាក់ស្រូវ ហើយត្រូវជ្រើសរើសពូជស្រូវណាដែលត្រូវនិងដីនោះ។
រដូវវស្សា ប្រជាជនតាមតំបន់ខ្លះ គេធ្វើស្រូវពង្រោះ
ចំនែកតំបន់ខ្លះទៀតគេធ្វើស្រូវសន្ទូង។ ឧបករណ៍សម្រាប់ប្រើក្នុងរដូវនេះមានដូចជា
នង្គ័ល រនាស់ ចបជីក ចបកាប់ និងឧបករណ៍ផ្សេងៗជាច្រើនទៀត...។ បើធ្វើស្រូវពង្រោះ គេត្រូវភ្ជួរដីយ៉ាងតិចពីពីរទៅបីដង
ដើម្បីឲ្យដីនោះមានសភាពទន់ស្រួយល្អសម្រាប់ឲ្យគ្រាប់ធញ្ញជាតិលូតលាស់បានល្អ
លុះពេលភ្ជួរដីរួចហើយ គេក៏ចាប់ផ្ដើមបាចគ្រាប់ស្រូវនោះទៅលើដីដែរភ្ជួររួចហើយនោះ
បន្ទាប់មក គេក៏រាស់ពីលើដីដែលពោពេញទៅដោយគ្រាប់ស្រូវនោះ ឲ្យវាកប់ក្នុងដីដើម្បីឲ្យវាចាប់ផ្ដើមលូតលាស់
ក្នុងដីសើមល្មមសម្រាប់វា។ លុះដល់ពេលវាមានពន្លកមកហើយ គេនៅថែរក្សារហូតដល់វាចេញផ្កាផ្លែ
និងរហូតស្រូវទុំ ទើបធ្វើការច្រូតកាត់។ ចំនែកការធ្វើស្រែបែបស្រូវសន្ទូងវិញគឺវាមានលក្ខណៈពិបាកជាងស្រូវពង្រោះបន្តិច
ដោយគេធ្វើសំណាបជាមុនសិន មុននិងយកវាទៅស្ទូង។ ការធ្វើសំណាបគឺគេត្រូវភ្ជួរដី
ដូចធ្វើស្រូវពង្រោះដែរ គឺត្រូវភ្ជួរដីយ៉ាងតិចចំនួនពីពីរទៅបីដងរួចហើយ
គេរាស់ដីនោះឲ្យមានលក្ខណៈរាបស្មើដូចកន្ទេល គេធ្វើបែបនេះគឺដើម្បីងាយស្រួលដល់ពេលដកវាយកទៅស្ទូង
លុះគេរាស់រួចហើយគេត្រូវបាចគ្រាប់ពូជស្រូវ ទៅលើដីដែលរាស់រួច នៅពេលដែលគ្រាប់ពូជស្រូវនោះមានពន្លកខ្ចីដុះមកហើយគេត្រូវនៅថែរក្សាវាទៀត
ពីព្រោះការពារកុំឲ្យមានសត្វមកចឹកកកាយលើដីនោះ រយៈពេលដែលសំណាបនោះវែងល្មមដកបានគឺវាមានអាយុកាលប្រហែលពីមួយខែកន្លះទៅពីរខែ
ឬក៏លើសពីនោះ ទើបដកយកមកស្ទូងបាន។ ពេលសំណាបគ្រប់អាយុល្មមដកហើយ គេក៏ចាប់ផ្ដើមដកវា
ហើយក្នុងការដកគេមានឧបករណ៍ដូចជា ចំណងសម្រាប់ចង ហើយចំណងចងនេះ អ្នកខ្លះគេយករុក្ខជាតិម្យ៉ាងដែលមានលក្ខណៈស្វឹតហើយជាប់
ដែលគេតែងតែហៅរុក្ខជាតិនោះថាឈើព្រាល ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះទៀតគេយកខ្សែជ័រឬ
វល្លិ និងស្លឹកត្នោត ឬស្លឹករឹតដើម្បីចងសំណាបធ្វើជាដុំសំណាបឬដៃសំណាបតូចៗ
ហើយងាយស្រួលក្នុងការស្ទូងផងដែរ ពេលគេដកបានរួចរាល់ហើយទើបគេយកសំណាបនោះទៅដោត
ឬស្ទូងលើដី ដែលភ្ជួរ ហើយការស្ទូងនោះគឺមានពីរបែបទៀតគឺស្ទូងក្នុងទឹក
និងស្ទួងនៅលើដីគោក។ ការស្ទូងក្នុងទឹកគឺមានលក្ខណៈងាយស្រួលណាស់ ពីព្រោះក្នុងទឹកត្រជាក់ហើយដីទន់ស្រួលធ្វើឲ្យងាយស្រួលក្នុងការស្ទូង
ចំនែកការស្ទូងនៅលើដីគោកវិញនោះគឺមានលក្ខណៈពិបាកបន្តិច ដោយគេកាប់ឈើតូចល្មមប៉ុនកំភួនដៃ
ដើម្បីយកមកធ្វើរន្ធដាក់សំណាប ដើម្បីឲ្យកើតជាសន្ទូង។ អស់រយៈកាលមិនយូរប៉ុន្មាន
សន្ទូងដែលគេស្ទូងនៅលើផ្ទៃធំល្វឹងល្វើយ ក៏កើតចេញពាសពេញផ្ទៃវាលស្រែនោះ។
ពីមួយខែទៅមួយខែពណ៌ខៀវខ្ចីស្រងាត់បានកើតឡើងនៅលើផែនពសុធា ដែលប្រកបទៅដោយដើមស្រូវធំៗគួរឲ្យកោតសសើរពេកក្រៃ
។ ទន្ទឹមនិងការធ្វើស្រែចំការនេះផងដែរ គឺមានប្រជាជនមួយចំនួនដែលធ្វើស្រែចំការពឹងលើធម្មជាតិទាំងស្រុង
ដូចជារងចាំទឹកភ្លៀងជាដើម ហើយការប្រកបការងារបែបនេះគឺពិតជាពិបាកណាស់សម្រាប់ពួកគាត់ពីព្រោះថា
ជួនកាលភ្លៀង ជួនកាលរាំងធ្វើឲ្យស្រែស្រូវពួកគាត់ស្កកខូចខាតអស់ បើឆ្នាំណាមានភ្លៀងធ្លាក់គ្រប់គ្រាន់ការប្រកបការងារក៏បានផលល្អណាស់ដែរ
ប៉ុន្តែបើឆ្នាំណាមិនសំបូរទឹកភ្លៀងវិញនោះ គឺធ្វើឲ្យខូចខាតផលដំណាំអស់ជួនកាលស្ទើតែមិនបានប្រមូលផលទៀតផង...
។ ចំនែកការធ្វើស្រែម៉្យាងទៀត
គឺគេមិនពឹងលើទឹកភ្លៀងទាំងស្រុងទេ ដោយគេបិតទំនប់ ធ្វើស្រះធំៗសម្រាប់ទប់
ឬស្តុកទឹកបានយូរ នៅពេលគេត្រូវការទឹកគឺវាងាយស្រួល ចំនែកការប្រមូលផលវិញក៏បានល្អដែរ
។ នៅពេលដែលស្រូវសន្ទូង ក៏ដូចជាស្រូវពង្រោះចេញផ្កាផ្លែ រហូតដល់ទុំហើយនោះទើបគេច្រូតកាត់
ចំនែកក្នុងការច្រូតកាត់នេះមានឧបករណ៍ដូចជាកណ្តៀវ ប៉ុន្តែសព្វថ្ងៃជាសម័យទំនើបមានអ្នកខ្លះប្រើម៉ាស៊ីនសម្រាប់ច្រូតជាដើម... នៅពេលគេច្រូតកាត់រួចហើយ ត្រូវចងកណ្ដាប់ឲ្យសមល្មមដើម្បីយកទៅបោក។
ការបោកស្រូវនេះក៏មានពីរប្រភេទដោយអ្នកខ្លះគេបោកដោយប្រើដៃ ប៉ុន្តែអ្នកខ្លះគេប្រើម៉ាស៊ីនដើម្បីបូតស្រូវជាដើម
លុះបោករួចហើយទើបយកទៅកិនទៀតដើម្បីឲ្យបានជាគ្រាប់អង្ករ សម្រាប់បរិភោគក៏ដូចជាសម្រាប់ដោះដូរអ្វីផ្សេងទៀតដើម្បីបានលុយយកមកផ្គត់ផ្គង់គ្រួសារផងដែរ... ។ ជាការពិតណាស់ការប្រកបការងារស្រែចំការនេះ
គឺមានលក្ខណៈពិបាកណាស់ នឿយហត់ណាស់ទម្រាំបានយកមកបរិភោគ ប៉ុន្តែបើគ្មានអ្នកស្រែនោះទេក៏គ្មានបាយបរិភោគដែរ។
ដូចនេះយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែជួយលើកតម្កើង និងកុំរើសអើងអ្នកស្រែចំការតទៅទៀត៕
ស្ងាម ក្រឹម