នៅតាមបណ្ដោយជើងភ្នំដងរ៉ែក
ដែលជាខ្សែបន្ទាត់មួយខ័ណ្ឌចែករវាងប្រទេសកម្ពុជា និងប្រទេសថៃ
ហើយនៅតាមភ្នំនេះដែរ មានភូមិមួយចំនួនដែលប្រជាជនខ្មែរ រស់នៅនាពេលបច្ចុប្បន្នដូចជាច្រករបៀងចេញចូលរវាងប្រទេសកម្ពុជានិងប្រទេសថៃ។
មិនត្រឹមតែមានប្រជាជនទៅតាំងទីលំនៅធ្វើជាភូមិនៅលើភ្នំប៉ុណ្ណោះទេ
គឺនៅតាមដងភ្នំនេះមានសម្បត្តិធម្មជាតិជាច្រើនដូចជា ព្រៃឈើ សត្វព្រៃ
ប្រាសាទបុរាណ ទឹកធ្លាក់ និងរុក្ខជាតិចំរុះគ្នាផ្សេងៗជាច្រើនទៀត។
អូរត្រជាក់ចិត្ត គឺជាឈ្មោះអូរមួយដែលស្ថិត
នៅលើភ្នំដងរ៉ែកមានទីតាំងក្នុងស្រុកបន្ទាយអំពិល នៃខេត្តឧត្តរមានជ័យ។
អូរនេះទឹកហូរគ្រប់រដូវ គឺទាំងប្រាំងនិងវស្សា តែទំហំនៃទឹកទៅតាមរដូវ
នៅរដូវស្សាអូរនេះមានទឹកច្រើនជាងដូវប្រាំង។
អូរនេះដែរមានប្រភពមកពីអាងមួយដែលមានទំហំធំ នៅក្នុងទឹកដីថៃ
ភាគខាងកើតនៃភូមិជប់គគីរ ដែលអ្នកខ្លះហៅថាជប់គគីរខាងកើត
តែឈ្មោះដែលអ្នកភូមិក្បែរនោះនិយមហៅគឺភូមិចៃឆ្កែ
អាងនោះនៅភាគខាងជើងឈៀងខាងកើតនៃភូមិចៃឆ្កែ
ហើយគេអោយឈ្មោះអាងនោះថាអាង “តាយី” ឬ ថៃហៅថាសាយ សិប។
មូលហេតុដែលគេអោយឈ្មោះថា អូរត្រជាក់ចិត្តនោះ គឺដោយសារកាលពីសម័យមុន
មានប្រជាជនខ្មែរយើង ទៅរកស៊ីនៅលក់ដូរនៅទឹកដីថៃ ឬក៏កាប់ឈើនិងបរបាញ់សត្វ
នៅពេលទៅដល់អូរនេះអ្នកទាំងនោះតែងតែសំរាកហូបបាយ
ងូតទឹកនៅទីនោះមុននិងធ្វើដំនើរទៅមុខទៀត
ទឹកអូរនោះមានសភាពត្រជាក់ខុសពីទឹក អូរធម្មតា
ដោយសារតែនៅតំបន់នោះជាតំបន់ភ្នំមានព្រៃឈើ ដើមឈើធំៗ ថ្ម ហើយទឹកអូរនោះជប់ចេញគ្រហូងថ្ម
ភ្នំ ដូចនេះហើយបានជាត្រជាក់ដល់ចិត្ត រហូតដល់បេះដូង
អ្នកខ្លះនៅពេលធ្វើដំនើរទៅដល់កន្លែងនោះមានអារម្មណ៍មួយថាមិនចង់ធ្វើដំនើរទៅកន្លែងផ្សេងទៀតដែលជាគោលដៅរបស់ខ្លួនហើយ
ចង់សំរាកនៅទីនោះអោយយូរទៀតផង។
តែបច្ចុប្បន្នកន្លែងនោះត្រូវបានគេអភិរក្សធ្វើជាតំបន់កំសាន្តខ្នាតតូចមួយ
នៅរដូវវស្សាពេលមានទឹកច្រើនគឺមានមនុស្សទៅលេងច្រើន
ទាំងចាស់ទាំងក្មេងជាពិសេសនោះគឺយុវវ័យ។
ក្រោយពីមានផ្លូវឡើងភ្នំទៅកាន់ភូមិជប់គគីរត្រូវបានគេឈូសឆាយអោយល្អគ្រាន់បើជាងមុនរួចមក
ឃើញថានៅ ពេលភ្ជុំបិណ្ឌម្ដងៗមួយរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះ
មានមនុស្សទៅលេងច្រើន ពីសំណាក់អ្នកភូមិក្បែរៗនោះ។
អោយតែដល់រដូវភ្ជុំម្ដងៗ នៅទីនោះមានសភាពអ៊ូអរ មនុស្សម្នាច្រើនទាំងអ្នកភូមិជិតនោះ
និងអ្នកមកពីភូមិឆ្ងាយៗខ្លះទៀត មកលេងកំសាន្តជាលក្ខណគ្រួសារ ក្រុម
និងគូរ មានចាក់ធុងបាស់រាំលេង
អ្វីពិសេសនោះគឺងូតទឹកលេងក្រោយពេលមនុស្សទាំងនោះធ្វើដំនើរមកពីទីឆ្ងាយរួមផ្សំនិងឡើងភ្នំអស់កំលាំងផង
នៅពេលបានចុះលេងទឹកនោះហើយធ្វើអោយត្រជាក់ស្រួលខ្លួន។
មានអ្នកខ្លះបានដាក់បាយម្ហូប និង ភេសជ្ជៈផ្សេងៗទៅហូបនៅទីនោះ
ដូចនេះហើយបានធ្វើអោយទីកន្លែងនោះមានសភាពសប្បាយរីករាយ បំភ្លេចទុក្ខ
កង្វល់ ដោយបានផ្ដោតទៅលើភាពសប្បាយរួមទាំងសម្លេងធម្មជាតិដូចជាបក្សី
ចាបតូចធំដែល បន្លឺឡើងផ្សំជាមួយវាយោដែលបក់បំផាត់ស្លឹកឈើផង
ធ្វើអោយលឺសម្លេងរួមទាំងសម្រស់ធម្មជាតិ
ព្រៃភ្នំដ៏ស្រស់បំព្រោងធ្វើអោយអារម្មណ៍អ្នកដែលបានទៅទស្សនារំភើបហាក់បីដូចគ្មានកង្វល់អ្វីទាំងអស់។
តែនៅរដូវប្រាំងវិញនៅទីនោះពុំមានទឹកច្រើនដែលអាចធ្វើអោយមានមនុស្សទៅលេងច្រើននោះទេ។
កាលពីមុនរដូវប្រាំងនៅទីនោះមានទឹកជប់ហូរច្រើនគ្រាន់បើដោយសារតែព្រៃឈើមានច្រើននៅពេលដែលយើងធ្វើដំនើរជិតដល់យើងនិងលឺសម្លេងទឹកហូរ
រ៉ុកៗៗៗ ខ្លាំង ប៉ុន្តែក្រោយមកព្រៃឈើត្រូវបានបាត់បង់ដោយសារ
តែប្រជាជននៅតំបន់ក្បែរៗនោះកាប់ឆ្ការដើម្បី ធ្វើចំការ
ដូចនេះហើយបានជាធ្វើអោយអូរនេះនារដូវប្រាំង
បច្ចុប្បន្នមិនសូវមានទឹកច្រើន។ តែសព្វថ្ងៃនេះមានផ្ទះរបស់ប្រជាពលរដ្ឋសង់រហូតទៅដល់ភ្នំ
កាលពីមុនប្រជាជនរស់នៅតែខាងក្រោមភ្នំ តាមជើងភ្នំគឺភូមិដីបាក់
និងលើភ្នំនៅដីរាបជាប់របងនិង ទ្វារចូលដីថៃគឺភូមិជប់គគីរ
តែក្រោយមកសព្វថ្ងៃឃើញ ផ្ទះរបស់ប្រជាជនទៅសង់នៅក្បែរៗផ្លូវឡើងភ្នំ ជិតដល់អូរត្រជាក់ចិត្ត
សព្វថ្ងៃនេះបើយើងធ្វើដំនើរ
ទៅលេងភូមិជប់គគីរនៅពេលទៅដល់ជើងភ្នំយើងនិងឃើញផ្ទះរបស់បងប្អូនប្រជាជនចាប់ពីជើងភ្នំរហូតទៅដល់ភ្នំ។
សូមបញ្ជាក់ច្រករបៀងជប់គគីរគឺបើកដំនើរការសព្វថ្ងៃនេះ
បើកមួយសប្ដាហ៍ពីដង គឺនៅថ្ងៃព្រហស្បត្តនិងថ្ងៃសៅរ៍
ពេលនោះថៃយករបស់របរបន្លែផ្លែឈើ ផ្សេងៗមកលក់អោយប្រជាជនខ្មែរ៕៚ អូត
ឡាទីន
