ភូមិជប់គគីរ ស្ថិតនៅស្រុកបន្ទាយអំពិលនៃខេត្តឧត្តរមានជ័យ ភូមិនេះមានទីតាំងនៅលើភ្នំដងរែក ជាប់និងប្រទេសថៃ ដែលរបងខណ្ឌចែករវាងថៃនិងខ្មែរនៅម្ខាងព្រំប្រទល់។ ជប់គគីរនៅខាងជើងឈៀងខាងលិចនៃទីរួមស្រុកបន្ទាយអំពិល ប្រសិនបើយើងចង់ធ្វើដំណើរទៅលេង នៅពេលយើងទៅដល់ទីរួមស្រុកបន្ទាយអំពិលយើងនិងឃើញរង្វង់មូលកសិករក្នុងទីរួមស្រុកនោះ យើងត្រូវទៅតាមផ្លូវក្រាលកៅស៊ូត្រង់ឆ្ពោះទៅទិសខាងជើងរហូតដល់ជើងភ្នំ យើងនឹងឃើញមានភូមិថ្មីនិងបន្ទាយកងទ័ពនៅជាប់ជើងភ្នំ និងផ្លូវខ្សែក្រវ៉ាត់ព្រំដែនមួយកាត់ភូមិនោះពីទិសខាងកើតទៅខាងលិច ក្បែរៗជើងភ្នំ។ យើងបត់ឆ្វេងហើយទៅតាមផ្លូវខ្សែក្រវ៉ាត់ព្រំដែន ទៅទិសខាងលិចរហូតដល់ផ្លូវមួយទៀតកាត់ផ្លូវខ្សែក្រវ៉ាត់ព្រំដែនពីត្បូងទៅជើង យើងត្រូវបត់ស្ដាំទៅតាមផ្លូវទៅទិសខាងជើងឡើងភ្នំ ពេលឡើងភ្នំផុតនិងដល់ភូមិនោះ។ កាលពីប្រទេសកម្ពុជាមានសង្គ្រាមភូមិនោះគឺជាទីតាំងរបស់កងទ័ពខ្មែរក្រហមដែលនៅប្រចាំការទីនោះ ដើម្បីការពារព្រំដែនខ្មែរកុំអោយថៃចូលមកខាងទឹកដីខ្មែរយើង ហើយកាលនោះមានប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅខ្លះផងដែរ ប៉ុន្តែអ្នកដែលរស់នៅទាំងនោះមិនបានសុខស្រួលនោះទេ ដោយសារតែការដណ្ដើមយកទីតាំងរវាងខ្មែរនិងខ្មែរគ្នាឯង ដែលជាក្រុមផ្សេងគ្នា។ នៅពេលកងទ័ពទាំងនោះបាញ់គ្នាម្ដងៗអ្នកភូមិនោះបាននាំគ្នារត់ភៀសខ្លួនចូលទៅក្នុងទឹកដីថៃ មួយរយៈពេល នៅពេលស្ងប់ស្ងាត់ទើបនាំគ្នាត្រឡប់ចូលផ្ទះសំបែងរបស់ខ្លួនវិញ។ តែក្រោយមកប្រជាជនទាំងនោះក៏បានសុខសន្តិភាពជាងមុនបន្តិច តែទោះជាយ៉ាងណាក៏បានសុខស្រួលជាងមុនព្រោះប្រជាជនមិនមិនចាំបាច់រត់ភៀសខ្លួនដូចពីមុន មិនរំខានដោយស្នូរកាំភ្លើងដូចពីសម័យមុនផងដែរ។ ភូមិនោះមានទំហំធំគ្រាន់បើដែរ ភូមិនេះផងដែរចែកចេញជាពីគឺជប់គគីរខាងលិចនិងជប់គគីរខាងកើត ដែលបច្ចុប្បន្នអ្នករស់នៅទីនោះនិយមហៅថាភូមិចៃឆ្កែ។ ប្រជាពលរដ្ឋរស់នៅក្នុងទីនោះគឺពឹងផ្អែកលើធម្មជាតិជាធំ ហើយពួកគេទាំងនោះមានជីវភាពខ្វះខាតណាស់ ព្រោះនៅទីនោះជាតំបន់លើភ្នំគ្មានដីស្រែ សម្រាប់ប្រកបរបរកសិកម្មនោះទេ។ សព្វថ្ងៃនេះប្រជាជនរស់នៅទីនោះមានអ្នកឈឺចំនួនច្រើនជាងពីមុនឆ្ងាយ ហើយផ្ទះរបស់ពួកគេគឺមិនមានលក្ខណៈធំៗទេ គឺពួកគេសង់ជាលក្ខណៈតូចៗ ទាបៗប្រក់ស្បូវខ្លះនិងខ្លះទៀតប្រក់ស័ង្កសី។ អ្នកភូមិនោះភាគច្រើនជាអ្នកមិនបានចូលសាលាមិនមានចំណេះដឹង ហើយក្មេងៗនៅទីនោះក៏មិនបានទទួលយកការអប់រំពីសាលារៀនផងដែរ នៅពេលពួកគេធំដឹងក្ដីឡើងភាគច្រើនឪពុកម្ដាយរបស់ពួកគេបានបញ្ជូនពួកគេអោយទៅធ្វើការស៊ីឈ្នួលនៅប្រទេសថៃ មានគ្រួសារខ្លះទៅទាំងពុកម្ដាយដោយទុកកូនខ្លះអោយនៅមើលថែផ្ទះ ហើយខ្លះទៀតយកទៅជាមួយដោយពួកគេមិនបានស្គាល់ទេពាក្យថាទៅរៀន។ នៅភូមិជប់គគីរគ្មានសាលារៀនទេ ដោយសារតែភូមិនោះនៅឆ្ងាយពីទីរួមស្រុក ហើយគេកម្របានគិតគូពីស្ថានភាពរបស់អ្នករស់នៅទីនោះណាស់ ទីនោះខ្វះទាំងសាលារៀន មណ្ឌលសុខភាពនិង ការងារ ដូចនេះបានជាជំរុញអោយពួកគេទៅធ្វើការនៅប្រទេសថៃដោយខុសច្បាប់។ បច្ចុប្បន្ននេះអ្នកភូមិនោះពឹងផ្អែកទៅលើថៃទាំងស្រុង ព្រោះសព្វថៃ្ងនេះដោយសារតែភាគីថៃនិងកម្ពុជាបានស្រុះស្រួលគ្នា
ហើយបានបើកច្រករបៀងជប់គគីរនេះអោយដំណើរការ ដែលអាចអោយប្រជាជនរស់នៅទីនោះបានធូរខ្លះដោយបានដោះដូរទំនិញខ្លះៗ
ជាមួយថៃ ដូចជាពួកគេបានក្រងស្បូវលក់អោយថៃនិង របស់របរផ្សេងៗទៀតទៅតាមអ្វីដែលពួកគេអាចរកបាន
ដើម្បីលក់អោយប្រជាជនថៃ ដើមកំណើតខ្មែរ។ តែខាងភាគីថៃវិញគេបានយកបន្លែ
សំលៀកបំពាក់និងរបស់ប្រើប្រាស់ផ្សេងៗទៀត មកលក់អោយប្រជាជនខ្មែរយើងក្នុងតម្លៃដែលសមរម្យ។
តែទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏អ្នករស់នៅភូមិនោះ នៅតែបារម្ភអំពីស្ថានភាពរវាងកងទ័ពថៃនិងកម្ពុជា
ដោយសារតែថៃឈ្លានពានមកក្នុងទឹកដីខ្មែរ ដូចក្នុងពេលថ្មីៗនេះបានបង្ករអោយមានជម្លោះប្រដាប់អាវុធកាលពីខែ
មេសា ឆ្នាំ២០១១ កន្លងទៅដែលបាន បណ្ដាលអោយមានការខាតបង់ទាំងសងខាងរវាងភាគីថៃ
និងកម្ពុជា។
ខ្ញុំសូមអំពាវនាវដល់មហាជនទូទៅទាំងឡាយអោយជួយគិតគូរពីបងប្អូនប្រជាជនខ្មែរដែលរស់នៅតាម
ព្រំដែនមិនថាតែភូមិជប់គគីរនេះទេ ផ្សេងៗទៀតដែលនៅជាប់ច្រកចូលទឹកដីថៃ
សូមអោយជួយសងសង់ សាលារៀន មណ្ឌលសុខភាពដើម្បីអោយប្រជាជននៅទីនោះមានការងាយស្រួលក្នុងការ
បញ្ជូនកូនអោយទៅរៀននិងព្យាបាលជម្ងឺផ្សេងៗ និងបញ្ហានៃការថែទាំសុខភាព៕៚ អូត ឡាទីន