ប្រាសាទតាមាន់ជាតំបន់ទេសចរណ៍មួយដែលឋិតក្នុងឃុំគោគមន
ស្រុកបន្ទាយអំពិល ខេត្តឧត្តរមានជ័យ
ប្រាសាទនេះនៅលើភ្នំដងរ៉ែកជាប់និងព្រំប្រទល់ប្រទេសថៃ។
កាលដើមឡើយមនុស្សចាស់ដែលរស់នៅតាមតំបន់ក្បែរៗនោះអោយដឹងថា ប្រាសាទនេះគឺមានរូបចំលាក់ក្បូរក្បាច់ល្អណាស់តែដោយសារតែប្រទេសយើងរវល់តែមានទំនាស់និងមានសង្រ្គាមផ្ទៃក្នុង
ប្រជាជនរវល់រត់គេចតែគ្រាប់កាំភ្លើង
មិនបាននៅថែរក្សាការពារទ្រព្យសម្បត្តិទាំងនោះអោយបានល្អ
ដូចនេះធ្វើអោយប្រជាជនថៃបាននាំគ្នាមកដឹកជញ្ជូនយកទៅធ្វើជារបស់ជាតិខ្លួន
ហើយមិនតែប៉ុណ្ណោះថៃបានមកកាន់កាប់ប្រាសាទនេះអស់មួយរយៈទៀតផង
និងយកប្រាសាទដែលនៅក្បែរប្រាសាទតាមាន់ថាជាព្រទ្យសម្បត្តិរបស់ខ្លួន។
ក្រោយពេលដែលកម្ពុជាទទួលបានសន្តិភាពពេញលេញ
និងរួបរួមគ្នាវិញប្រាសាទទាំងនោះបានគ្រប់គ្រងដោយកងទាហានព្រំដែនថៃរួចទៅហើយ
លើសពីនេះទៀតនោះគឺថៃបានចាក់ផ្លូវក្រាលកៅស៊ូរហូតដល់ប្រាសាទតាមាន់ធំផងដែរ។
ក្រោយពីពេលដែលមានមនុស្សចាស់ និងកងទាហានការពារព្រំដែនខ្មែរបានត្រួសត្រាយផ្លូវឡើងភ្នំទៅកាន់ប្រាសាទនេះ
និងបានផ្សព្វផ្សាយអោយកូនខ្មែរដែលរស់នៅតំបន់ក្បែរៗនោះបានដឹងនិង
ស្គាល់ប្រាសាទនេះ។
ក្រោយមកទាហានព្រំដែនខ្មែរនិងថៃមានការស្រុះស្រួលគ្នាហើយក៏សម្រេចចិត្តបើកអោយប្រជាជនខ្មែរនិងថៃទៅលេង
ជាពិសេសគឺពេលចូលឆ្នាំនៅថ្ងៃទី១២ខែមេសាជារៀងរាល់ឆ្នាំមានមនុស្សទៅលេងច្រើនក្នុងនោះមានទាំងប្រជាជនថៃនិងកម្ពុជារៀងរាល់ឆ្នាំ។
កាលពីបើកអោយទៅលេងដំបូងគឺមានតែប្រជាជនខ្មែរដែលនៅក្បែរៗនោះនិងប្រជាជនថៃដែលយករបស់របរតិចតួចមកលក់តែប៉ុណ្ណោះ
ហើយផ្លូវចេញពីភូមិទៅកាន់ប្រាសាទនោះគឺមានការលំបាកខ្លាំងរួមទាំងឡើងភ្នំផង
នៅពេលដែលប្រជាជនដែលទៅលេងទាំងអស់នោះទៅ ដល់ខាងក្រោមភ្នំ
ត្រូវការធ្វើដំណើរឡើងភ្នំទៅកាន់ប្រាសាទនេះដោយដើរឡើងភ្នំតាមផ្លូវដើរដែលតូចចង្អៀតឡើងតាមថ្មភ្នំផង
និងផ្តោងវល្លិ៍ផង
អ្នកដែលទៅមិនហ៊ានដើរផ្ដេសផ្ដាសទេព្រោះនៅតាមតំបន់នោះគឺមានគ្រាប់មីន។
តែផ្លូវដែលមានសភាពយ៉ាងនេះគឺមានរយៈពេលប្រហែសជាប្រាំពីរទៅប្រាំបីឆ្នាំ
ដែលកាលនោះគឺនៅតាមតំបន់ទាំងនោះគឺមានព្រៃនូវក្រាស់គ្រាន់បើ។
តែក្រោយៗមកដំណឹងពីការបើកអោយទៅលេងប្រាសាទតាមាន់ត្រូវបានលេចលឺពីភូមិមួយទៅភូមិមួយតំបន់មួយទៅតំបន់ទៀត
ក៏បានល្បីល្បាញទូទាំងខេត្តឧត្តរមានជ័យ
និងខេត្តមួយចំនួនទៀតនៅជាប់នោះ តៗមកទៀតប្រជាជនក្នុងខេត្តនេះនរណាក៏បានស្គាល់ពីប្រាសាទនេះដែរ។
អោយតែថ្ងៃទី១២ ខែមេសាគឺមានមនុស្សអ៊ូអរច្រើនទៅលេង
ហើយប្រជាជនថៃក៏មកលេងច្រើនផងដែរ។ តែចាប់ពីឆ្នាំ២០០៨មក
ក្រោយពីទំនាស់ព្រំដែនថៃនិងកម្ពុជាបានកើតឡើង តំបន់ប្រាសាទតាមាន់ធំត្រូវបានគេអភិវឌ្ឈ
ធ្វើផ្លូវចាក់បេតុងពីជើងភ្នំឡើងរហូតដល់បា្រសាទ
ចំនែកឯទាហានព្រំដែនថៃវិញ
ក្រោយពីកងទាហានខ្មែរទៅការពារនិងធ្វើជាបន្ទាយនៅក្រោមជើងភ្នំហើយប្រចាំការនៅលើប្រាសាទ
ថៃក៏បានដកថយទៅនៅខាងជើងប្រាសាទតាមាន់ធំវិញ
ដែលមានចម្ងាយពីប្រាសាទនេះប្រហែលជាបីរយហាសិបម៉ែត្រ។
កាលពីមុនពេលដែលថៃមានជម្លោះព្រំដែនជាមួយកម្ពុជា
នៅពេលបើកអោយទៅលេងម្ដងៗប្រជាជនខ្មែរយើងបានទៅលេងរហូតដល់ប្រាសាទពីរទៀត
ដែលនៅខាងជើងប្រាសាទតាមាន់ធំគឺប្រាសាទតាតូ និងប្រាសាទបាយក្រៀម
(ប្រាសាទតាមាន់តូច)
បើគិតពីប្រាសាទតាមាន់ធំទៅចម្ងាយប្រហែលជាមួយទៅពីរគីឡូម៉ែត្រ។
បា្រសាទទាំងពីរនោះសព្វថ្ងៃគឺថៃជាអ្នកកាន់កាប់ក្រោយពេលដែលជំលោះព្រំដែនចាប់ផ្ដើមកើតឡើងពីឆ្នាំ២០០៨មក
ពេលបើកអោយទៅលេង
ថៃមិនអោយប្រជាជនខ្មែរចូលទៅដល់ប្រាសាទទាំងពីរនោះទេ
ចំនែកឯប្រជាជនថៃអាចចូលមកប្រាសាទតាមាន់ធំបាន។
កាលដើមឡើយប្រាសាទទាំងពីរនោះជារបស់ខ្មែរ
តែក្រោយមកប្រាសាទនោះត្រូវបានថែយកជារបស់កម្មសិទ្ធិរបស់ខ្លួន
ហើយបានចាក់ផ្លូវក្រាលកៅស៊ូមកដល់ប្រាសាទទាំងនោះទៀតផង។
ប្រជាជនខ្មែរសុរិន្ទដែលនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់ថៃបានធ្វើភូមិជិតដល់ប្រាសាទតាមាន់តូច
បើទៅលេងពេលដល់ប្រាសាទនោះហើយ
យើងក្រលេកមើលទៅខាងជើងប្រាសាទតាមាន់តូច យើងនឹងឃើញមានចុងដូងនិងដំបូលផ្ទះរបស់ប្រជាជនខ្មែរសុរិន្ទទាំងនោះ។
ចំនែកខាងខ្មែរវិញក្រោយពីមានទំនាស់ព្រំប្រទល់ដែនរវាងថៃរួចមកតាមជើងភ្នំដងរ៉ែកក្រោមបា្រសាទតាមាន់ធំត្រូវបានគេអភិវឌ្ឍធ្វើជាភូមិអោយប្រជាជនទៅរស់នៅ
និងធ្វើផ្លូវខ្សែក្រវ៉ាត់ព្រំដែនសម្រាប់ដឹកជញ្ជូនស្បៀងផ្សេងៗដើម្បីផ្គត់ផ្គងកងទាហានការពារព្រំដែននៅតំបន់នោះ៕៚
អូត ឡាទីន
