ទៅ​លេង​ស្រុក​កំ នើត

នេះ​​គឺ​រឿង​ថ្មី​

ដែល​តាក់​តែង​ន័យ​

ផ្ដោត​លើ​និស្សិត​

កម្មករ​រោង​ចក្រ​

ចាក​ឆ្ងាយ​ផ្ទះ​ពិត​

រាជការ​ជុំ​ជិត​

តែង​ទៅ​លេង​ផ្ទះ​។

ជាក់​ស្ដែង​រូ​ប​ខ្ញុំ​

ពី​តូច​ទាល់​ធំ​

មិន​ដែល​ជុំ​នះ​

តែង​តែ​ទៅ​លេង​

ជួប​ជុំ​អ្នក​ផ្ទះ​

ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ឈ្នះ​

ពី​ការ​ទៅ​លេង​។

ធ្លាប់​តែ​ជួប​ជុំ​

រួម​ប្រមូល​ផ្ដុំ​

ផ្គុំ​កើត​ជា​ភ្លេង​

និយាយ​ជជែក

​វែក​ញែក​សំលេង​

ទាំង​ចាស់​ទាំ​ង​ក្មេង​

គ្រប់​ពេល​វេលា​។

ពេល​នេះ​ខ្ញុំ​មក

ចាក​ឆ្ងាយ​ជុំ​រក​

មក​ស្រូប​វិជ្ជា​

នៅ​ឯទី​ក្រុង​

ពិត​ឆ្ងាយ​និន្រ្ទា

ឃ្លាត​អ្នក​គ្រប់​គ្នា​

នៅ​ឯ​ជន​បទ។

ប៉ុន្តែ​ម្ដេច​ក្ដី​

រូប​ខ្ញុំ​នេះ​នៃ​

តែង​តែ​កំ​នត់​

ពេល​វ៉ា​កងធំ

ខ្ញុំ​តែង​មាន​ផ្នត់​

ទៅ​លេង​ជនបទ​

ទៅ​​ឃើញ​ស្រុក​ស្រែ។

ពេល​ខ្ញុំ​ចេញ​ទៅ​

ចិត្ត​ចង​ចាំ​នៅ​

ទេស​ភាព​ហូហែរ​

មិន​ថា​ទី​ក្រុង​

ឬទី​វាល​ស្រែ​

ចិត្ត​ខ្ញុំ​តែង​តែ​

ចង​ចាំ​ជា​និច្ច​។

ជិះ​លើ​រថ​យន្ដ​

តែ​ចិត្ត​គចគន់​

សំ​លឹង​មិន​ព្រិច​

មើល​ឃើញ​ទី​វាល​

តូច​ធំ​ច្រើន​តិច​

សុទ្ធ​ចាំង​រំ​លិច​

ទៅ​ដោយ​អត្ថន័យ។

​ពេល​ខ្ញុំ​ឆ្លង់​កាត់​

មាន​ផ្លូវ​ខ្វែង​ខ្វាត់

គ្រប់​ខេត្ត​ចាស់​ថ្មី​

​ប៉ុន្តែ​ជីវភាព​

ប្រជា​នោះ​នៃ​

ពិត​មិន​ប្រពៃ​

គ្រប់​ខេត្ត​នោះ​ឡើយ​។

ខេត្ត​កំពង់​ចាម​

តាម​ខ្ញុំ​ប្រមាណ​

គឺ​បង្គួរ​ហើយ​

ឯកំពង់​ធំ​

ក៏​មិន​អន់​ឡើយ​

មាន​ខ្លះ​ខ្សត់​ខ្សោយ​

ទៅតាម​ភូមិ​ឃុំ​។

ប៉ុន្តែ​មាន​ខ្លះ​

ដែល​ជួប​ប្រទះ​

ពី បញ្ហារ​ធំ​

ឧត្តរ​មាន​ជ័យ​

ដែល​ជា​ខេត្ត​ខ្ញុំ​

ពុំ​សូវ​សុខុម​

ដូច​ខេត្ត​ដទៃ​។

ព្រោះ​នៅ​ខេត្ត​នោះ

ពុំ​មាន​សំទុះ​

អភិវឌ្ឃន៍អី​

រី​ឯ​ប្រជា​

ក៏ជួប​គ្រោះ​ភ័យ​

ទុរភិក្ស​ប្រ​ល័យ​​

គឺ​ខ្សត់​ទឹក​ភ្លៀង​។

ហើយ​មាន​ជំ​លោះ

ថៃ​ ខ្មែរ​ផង​នោះ​

យោធារ​ខ្វះ​ស្បៀង​

ប្រជា​ពិបាក​

សភាព​មិន​ទៀង​

ចាំ​តែ​រត់​វាង​

ផ្ទៀង​តែ​​សំលេង​។

ពិ​បាក​ខ្លាំង​ណាស់​

ទាំង​ក្មេង​ទាំងចាស់​

ស្ទឺ​តែ​វង្វេង​

ពេល​ផ្ទុះ​ម្ដងៗ​

មិន​ដេក​មិន​កេង​

ព្រោះ​តែ​សំ​លេង​

ភ័យ​ខ្លាច​គ្រប់​គ្នា​។

សុំ​ស្លិះ​​ត្រឹម​និង​

ព្រោះ​ខ្ញុំ​មិន​ដឹង​

រឿង​នោះ​គ្រប់​គ្រា

ព្រោះ​ខ្ញុំ​នៅ ឆ្ងាយ​

នឿយ​ណាយ​និន្រ្ទា​

មាន​តែ​កាព្យា​

បក​ស្រាយ​ត្រួសៗ​។

ខ្ញុំ​សូម​បញ្ចប់​

និង​លើក​ម្រាមដប់​

ជា​ការ​ជំ​នួស​

ពាក្យ​សម្ដី​ខ្ញុំ​

ដែល​បក​ស្រាយ​ហួស​

សម្រាប់​​សង​ជួស​

ពាក្យ​ខុស​ទាំង​ឡាយ ៕៚

ស្ងាម ក្រឹម